John Petrucci - Under A Glass Moon solo: ΑνάλυσηΗ ανάλυση που ακολουθεί είναι από την δική μου σκοπιά των πραγμάτων, και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι είναι «σωστή» (εξάλλου, στην μουσική υπάρχουν αρκετά περιθώρια για διαφορετικές προσωπικές ερμηνείες των ίδιων πραγμάτων).Στην συνέχεια θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε πως σκέφτεται ο Petrucci το
σόλο σε κάθε μέτρο. Η ανάγκη ανάλυσης στο χρονικό βαθμό του μέτρου είναι αναγκαία γιατί οι ιδέες/κλίμακες αλλάζουν με αυτό το ρυθμό. Κάθε επιμέρους παράγραφος αντιστοιχεί στο(α) μέτρο(α) του solo με βάση την αρίθμηση στην αρχή της (ξεκινώντας από το 1 μέχρι το 32). Σε παρένθεση αναγράφεται η τονικότητα/αρμονία/συγχορδία της μουσικής στο συγκεκριμένο μέτρο (όπως προκύπτει από το μπάσο και τα πλήκτρα). Η ιδέα είναι ότι ο αναγνώστης έχει την παρτιτούρα του solo (π.χ., από Guitar Pro) και συνδυάζει ταυτόχρονα την ακόλουθη ανάλυση με την παρτιτούρα.
Σημείωση: Η ανάλυση θεωρεί ότι ο αναγνώστης γνωρίζει τη θεωρία πίσω από modes.
ΑΝΑΛΥΣΗΤο σόλο έχει την εξής (βασική) ακολουθία συγχορδιών: {F#m7 / E / C#m / Β7}. Κάθε συγχορδία καταλαμβάνει 4 μέτρα και η ακολουθία παίζεται δύο φορές. Οι συγχορδίες ανήκουν στο κλειδί του E (major) αλλά μιας και η πρώτη συγχορδία είναι η F#m θα μπορούσαμε – αν δεν είμαστε αυστηροί - να θεωρήσουμε ότι το κλειδί είναι η F# Dorian. Λίγη σημασία έχει αυτό, αφού όπως θα δείξει η ανάλυση ο Petrucci προσαρμόζει τις κλίμακες που παίζει με βάση την αρμονία της στιγμής και όχι με βάση το κλειδί στο οποίο ανήκει ολόκληρη η ακολουθία.
1 (F#m7): Ξεκίνημα με ένα bend/vibrato που στοχεύει στις βαθμίδες 5 και b7 της F# major κλίμακας που αντιστοιχούν σε νότες της F#m7 συγχορδίας.
2 (F#m7): Lick πάνω στις νότες της F# Dorian
3 (F#m7): Κατάληξη του προηγούμενου lick στην νότα D# που είναι η 6
η βαθμίδα της F# Dorian (ίδια κίνηση κάνουν και τα πλήκτρα από ότι είδα και σε ένα Guitar Pro tab). Το επόμενο lick βασίζεται στην G# minor pentatonic (κλασσικός δακτυλισμός). Σημειώστε ότι αν και φαίνεται άσχετη, αυτή η πεντατονική έχει νότες που ανήκουν στην F# Dorian. (Είναι τυπικό «κόλπο» να χρησιμοποιεί κανείς πεντατονικές που ανήκουν στην κλίμακα/συγχορδία)
4 (F#m7): Παραμένουμε στην F# Dorian κλίμακα, αυτή τη φορά επιλέγει ένα arpeggio που ανήκει στην κλίμακα, συγκεκριμένα το Emaj7, και το παίζει σε τρεις οκτάβες (στα beat 2, 3, 4 του μέτρου). (Άλλο «κόλπο»: παίζουμε arpeggios που ανήκουν στην κλίμακα/συγχορδία).
5 (Ε): Αλλαγή συγχορδίας. Ξεκινά ένα «αργό» lick που μιμείται την κίνηση του μπάσου, αρχίζοντας από την E νότα (σε συμφωνία με την αλλαγή συγχορδίας) και παίζει φυσικές αρμονικές πάνω στις νότες της E major, συμπεριλαμβανομένης της b3 βαθμίδας (ο ήχος b3 πάνω σε major συγχορδία – που περιλαμβάνει 3 αντί b3 – δίνει έναν blues ήχο). (Σημείωση: Ίσως οι «πραγματικές» νότες που βγάζουν οι αρμονικές να μην είναι ίδιες με αυτές που αναφέρω, αλλά δεν νομίζω ο Petrucci να σκέφτεται με βάση τις «πραγματικές»)
6 (Ε): Ε major lick
7 (Ε): Εμφανίζεται η #4 βαθμίδα της Ε (και μάλιστα καταλήγει σε αυτήν τονίζοντας την με vibrato) δίνοντας έτσι μία Lydian χροιά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σκέφτεται σε E Lydian από την στιγμή που μπήκε η Ε συγχορδία.
8 (Ε): Αποφασίζει να γίνει πιο «διατονικός» και παίζει ένα descending scalar lick πάνω σε Ε major.
9 (C#m): Αλλαγή συγχορδίας. Lick με βάση τον κλασσικό δακτυλισμό της C# minor pentatonic. Το double stop περιλαμβάνει την 6 βαθμίδα της C# major κλίμακας που υποδηλώνει C# Dorian (Ο συνδυασμός της minor pentatonic με την 6
η βαθμίδα αντί της b7 αναφέρεται και ως minor 6 pentatonic).
10-12 (C#m): Συνέχεια της ιδέας, αυτή την φορά βάζει και την b5 βαθμίδα της C# για ένα πιο blues ήχο.
13-14 (Β7): Αλλαγή συγχορδίας. Παίζει φράσεις πάνω στην Β mixolydian με περαστική νότα την βαθμίδα b5 της Β.
15 (Β7): Β major arpeggio τονίζοντας έτσι την αρμονία.
16 (Β7): Ascending scalar lick σε Β major
17-20 (F#m): Αλλαγή συγχορδίας. Φράσεις πάνω στην F# Dorian, τονίζοντας ιδιαίτερα την F# νότα στο μέτρο 19 και βάζοντας περαστικές χρωματικές νότες στο descending scalar lick του μέτρου 20.
21-22 (Ε): Αλλαγή συγχορδίας. Ξεκινά με παρόμοια φράση όπως αυτή του μέτρου 5. Η παρουσία της #4 βαθμίδας υποδηλώνει E Lydian.
23-24(Ε): (Τρελό) sweep/legato lick πάνω στις νότες της E Lydian.
25-28 (C#m): Φράσεις πάνω στην C# Dorian, τονίζοντας τις βαθμίδες 1 και 6 της C# (ο τονισμός της 6
ης βαθμίδας τονίζει τον Dorian ήχο).
29-30 (Β7): Lick πάνω στον κλασσικό δακτυλισμό της B major pentatonic (η οποία φυσικά ανήκει στην B major κλίμακα)
31-32 (Β7): Χρωματικό ανεβοκατέβασμα με τέτοιο τρόπο ώστε η τελευταία νότα του lick (αλλά και του solo) να είναι η C#....
33 (C#sus): … και να συμπέσει ακριβώς στην είσοδο της C# συγχορδίας!
Γενικές παρατηρήσεις/συμπεράσματα: - Οι νότες που τονίζονται (π.χ., ξεκινούν/τελειώνουν φράσεις, έχουν vibrato, είναι μεγαλύτερης διάρκειας) ανήκουν πάντα στην αρμονία/συγχορδία της στιγμής ή είναι χαρακτηριστικές της κλίμακας που σκέφτεται.
- Εφόσον οι συγχορδίες ανήκουν όλες στην Ε, ο διατονικός τρόπος σολαρίσματος υπαγορεύει Ε major κλίμακα σε όλη την διάρκεια που ισοδυναμεί με χρήση των modes {F# Dorian, E major, C# Aeolian, B mixolydian}. Ο Petrucci πράγματι ασχολείται τον περισσότερο χρόνο με αυτές αλλά πολύ συχνά περνάει και σε «συγγενείς» modes για να δώσει χρώμα. Tα επιλεγμένα modes διαφέρουν μόνο σε μία νότα από την διατονική κλίμακα ώστε να μην γίνεται πολύ «χτυπητή» η αντίθεση.
- Παίρνει ιδέες από τα blues χρησιμοποιώντας τις b3/3 και b5 βαθμίδες.
- Το solo είναι σαφώς προσχεδιασμένο όσο αφορά τις φράσεις, επιλογή πεντατονικών, arpeggios, τονισμό φθόγγων.
