Είναι ο 5
ος επίσημος studio δίσκος των Kamelot και κυκλοφόρησε το 2001. Μαζί με το προηγούμενο album “The Fourth Legacy” του 1999 εδραίωσε τη φήμη των Kamelot σαν ένα από τα πιο γνωστά power metal συγκροτήματα παγκοσμίως.
Track Listing (όλα τα κομμάτια είναι σε στίχους και μουσική των Roy Khan και Thomas Youngblood και σε ενορχήστρωση των Kamelot εκτός από τα σημεία που αναφέρεται κάτι άλλο):
1. Regalis Apertura (ορχηστρικό μουσική από τον πληκτρά της μπάντας τον Michael Rodenberg a.k.a. Miro)
2. Forever
3. Wings Of Despair
4. The Spell
5. Don’t You Cry
6. Karma
7. The Light I Shine On You
8. Temples Of Gold
9. Across The Highlands
10. Elizabeth: I – Mirror Mirror
11. Elizabeth: II – Requiem For The Innocent
12. Elizabeth: III – Fall From Grace
Regalis Apertura: Ένα άκρως επικό κομμάτι παιγμένο μόνο με ακουστικά όργανα και πιο συγκεκριμένα, πνευστά, θυμίζει πολύ τα soundtracks ταινιών όπως το Lord Of The Rings και γενικά βγάζει μια Αναγεννησιακή αίσθηση στο στιλ των Blackmore’s Night. Κατά την άποψή μου αν ήταν λίγο μεγαλύτερο σε διάρκεια, θα ήταν ένα τρομερά ταξιδιάρικο κομμάτι.
Forever: Το πρώτο, ουσιαστικά, κομμάτι του δίσκου αφού το προηγούμενο λειτουργεί σαν εισαγωγή. Πάρα πολύ δυνατό κομμάτι με δικασιές στα ντραμς που σκοτώνουν, με ένα πολύ δυνατό riff και ένα αξιοπρεπές solo χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό ή πρωτότυπο. Επίσης, τα φωνητικά του Khan, είναι πολύ αισθαντικά και δένουν πολύ όμορφα με το κομμάτι και με τα πλούσια πλήκτρα που το συνοδεύουν. Γενικά είναι ένα αξιοπρεπέστατο κομμάτι που στέκεται πολύ καλά μέσα στο δίσκο και προσωπικά η μελωδία του μου έχει μείνει στο μυαλό.
Wings Of Despair: Ανήκει αναμφίβολα στις κορυφαίες στιγμές του δίσκου, πάρα πολύ ωραίο riff, τα κλασικά δυνατά τύμπανα, ένα φανταστικό “interlude” από το 2:!6 μέχρι το 2:33 και στο καπάκι ένα πολύ καλό solo από τον Youngblood. Είναι η επιβεβαίωση του ότι ο Khan διαθέτει (κατά τη γνώμη μου) μια από τις καλύτερες φωνές στο metal των τελευταίων 15 χρόνων, και τα πλήκτρα του κομματιού ακούγονται σαν συμφωνική ορχήστρα χωρίς όμως να πλησιάζουν την ποιότητα που θα είχε η ηχογράφηση με κανονική ορχήστρα.
The Spell: Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το πιο “επιβλητικό” κομμάτι του δίσκου και έτσι είναι. Η ταχύτητά του, είναι χαμηλότερη από των δύο προηγούμενων κομματιών, και το riff του είναι κάπως πιο βαρύ. Το solo του Youngblood είναι πολύ καλό και όπως και στα άλλα κομμάτια, κυριαρχεί η δίκαση και μία πολύ καλή μπασογραμμή. Χαλαρά κι αυτό στις καλύτερες –για μένα– στιγμές του δίσκου
Don’t You Cry: Η χαρακτηριστικότερη –ίσως– μπαλάντα του δίσκου, είναι ένα κομμάτι παιγμένο μόνο με ακουστικά όργανα. Πολύ αισθαντική ερμηνεία από τον Khan και ωραία μελωδία από την ακουστική του Youngblood. Το κομμάτι, είναι αφιερωμένο στον πατέρα του κιθαρίστα της μπάντας, Thomas Youngblood Senior, ο οποίος πέθανε όταν ο γιος του ήταν πολύ μικρός σε ηλικία. Ένα πάρα πολύ καλό κομμάτι προσωπικά όχι στα αγαπημένα μου από το δίσκο
Karma: Το title track του δίσκου, είναι ένα κλασικό power κομμάτι, με πολύ πιο ευρεία χρήση πλήκτρων από τα άλλα κομμάτια του δίσκου. Αυτή η συγκεκριμένη χρήση δημιουργεί και σε αυτό το κομμάτι (όπως και στο Regalis Apertura) μια αίσθηση από medieval-themed ταινίες και πιο συγκεκριμένα θα ταίριαζε σε σκηνή μάχης ή σε σκηνή ταξιδιού με το άλογο στα καταπράσινα τοπία που θυμίζουν το χωριό μου στην Αρκαδία!!! Γύρω στο 2:56 υπάρχει μια ηρεμία στο κομμάτι, που προσωπικά μ’ αρέσει πάρα πολύ και διαρκεί ελάχιστα πάνω από μισό λεπτό (περίπου 34-35 δευτερόλεπτα) στη διάρκεια του οποίου, αγριεύει προοδευτικά για να επανέρθει στο γρήγορο τέμπο του κομματιού. Αξιοπρεπέστατο και αυτό το κομμάτι, αν και ελαφρώς πιο αδύναμο πχ από το The Spell. Εμένα προσωπικά μ’ αρέσει αρκετά.
