Σε ολα αυτα που ειδα στου κοσμου τα ταξιδια
γιναν στιχακια ομορφα της μοιρας μου στολιδια
κι ενα τιμονι κραταγα σαραντα χρονια ασπιδα
για να κερδιζω παντοτε της πλωρης την παρτιδα
ξεροντας οι θαλασσες πολλα μουν χαν κρυμμενα
γιατι του θαλασσολυκου τα χρονια ειναι χαμμενα
μα ηταν ονειρο ζωης αυτη η φυγη στα ξενα
κι ας παλευα στα κυματα τα τοσο αγριεμενα
μια φορα στο μακρυνο μπαλι που ημουνα θλιμμενος
ναυτης με κερασε ρακι να πιω και ηταν μεθυσμενος
και μια βραδια καλοκαιριου μαλλορκα ισπανιας
πιναμε ρουμι δροσερο σε κυματα ανοιας
εικονες μενουν στο μυαλο και πως να τις ξορκισω
τις σκεψεις μου στα πελαγα για παντα θε να αφησω
τα χρονια μου ητανε πολλα μα εγω γυριζω πισω
για το ταξιδι της ψυχης το χαρο να οδηγησω.