- Leave It Behind Us
- You
- Wrong
- Frozen
- Restoring the Loss
- To Fit The Mold
- Out of Reach
- The Phantom Letters
- The Disease
- It Comes From Within
- Free
- I'm Drowning Alone
- ...And The Distance
Ναι, επιτέλους, το Glorious Collision είναι εδώ. Το όγδοο studio album των Evergrey κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα (22/2/2011) από την SPV, ωστόσο στο youtube μπορείτε να βρείτε ανεβασμένα όλα τα κομμάτια. Σε μια περίοδο που το γενικότερο ενδιαφέρον μου για το metal έχει ατονήσει, τη συγκεκριμένη κυκλοφορία την περίμενα πως και πως, αφού η προηγούμενη δουλειά των Σουηδών είναι από τους αγαπημένους μου δίκους, ενώ ήθελα, παράλληλα, να δω πόσο θα επηρεάσουν οι αλλαγές στο line-up.
Με ειλικρίνεια δηλώνω πως όσοι θα ήθελαν κάτι που θα μοιάζει με τους πρώτους δίσκους της μπάντας, θα απογοητευτούν. Οι Evergrey από το "Monday Morning Apocalypse" κι έπειτα πήραν μια εμπορική στροφή, αν και δε θα έλεγα πως έχασαν τα γνωρίσματά τους. Μάλλον αποδυνάμωσαν το prog στοιχείο τους, ωστόσο συνέχισαν να γράφουν ποιοτική μουσική. Το "Monday Morning Apocalypse" έχει αμέτρητα riffs, ενώ το πιο πρόσφατο "Torn" έχει μια ζοφερή ατμόσφαιρα και πολύ μελωδικά ρεφραιν.
Στο "Glorious Collision", oι Evergrey συνεχίζουν ότι ξεκίνησαν στο "Torn". Ο ήχος και η πάραγωγή έχουν ελάχιστες διαφορές και νομίζω πως τα δυο αυτά albums θα μπορούσαν να είναι ένα με 2 CDs. Η θετική έκπληξη του "Glorious Collision", σε ότι αφορά τον ήχο, είναι πως τα πλήκτρα έχουν πιο έντονη παρουσία. Riffs, μελωδίες και catchy ρεφραιν υπάρχουν διάσπαρτα στο δίσκο, αν μη τι άλλο, αυτό το τελευταίο οι Evergrey ξέρουν να το κάνουν πολύ καλά. Η θεματολογία των στίχων είναι επίσης στο ίδιο ύφος, εστιασμένη γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις και τις προσωπικές αναζητήσεις.
Τι το διαφοροποιεί από το "Torn"? Νομίζω το αριστουργηματικό "The Phantom Letters", οι Σουηδοί δεν έχουν γράψει τέτοιο κομμάτι μετά το "A Touch Of Blessing", καθώς και τα "To Fit The Mold", "Restoring The Loss", "I'm Drowning Alone" (όλα τα λεφτά η γέφυρα με την πιτσιρίκα που τραγουδάει) και "...And The Distance". Αυτά τα κομμάτια, αν όχι όλα τότε τα περισσότερα, θα μπαίναν εύκολα σε ένα 2πλο Best Of της μπάντας. Βέβαια, μη νομίζετε ότι εδώ σταματάνε τα καλά, καθώς filler εγώ δε θα χαρακτήριζα κανένα track κι ας έχουμε να κάνουμε με ένα album που διαρκεί πάνω από μια ώρα. Το εναρκτήριο "Leave It Behind Us", το riff που σε σπρώχνει σε headbanging στο "It Comes From Within", αυτά δεν είναι αμελητέα στοιχεία. Μην ξεχάσω και το "The Disease", που με ψάρωσε αφού ξεκινάει με το ίδιο riff του "Torn", από τον ομώνυμο δίσκο.
Οι Evergrey δεν είναι πια η μπάντα με τον δικό της, απόλυτα χαρακτηριστικό ήχο και ύφος, έχει πλησιάσει περισσότερο το μέσο κοινό, ο Englund προφανώς θέλει να βγάλει περισσότερα χρήματα, αλλά έχω την εντύπωση πως η μπάντα δεν καταφεύγει σε επιλογές που δεν την αντιπροσωπεύουν. Όσοι τους αγάπησαν γι' αυτό που ήταν ως το 2004, δυσκολεύονται να αποδεχτούν το νέο status quo και είναι απόλυτα λογικό. Εμένα πάλι, μου αρέσουν πιο πολύ έτσι και σίγουρα το "Glorious Collision" κοντράρει το "Torn" ως τον αγαπημένο μου Evergrey δίσκο.
Αυτά, με όσο μεγαλύτερη αντικειμενικότητα γίνεται. Διότι ο δίσκος απλά σκίζει...!
