(ένα θέμα μόνος μου......
)
λοιποοοοοον....πριν λίγο γύρισα απο το λαιβ (και τα ποτά που ακολούθησαν ύστερα...)...οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν μοιρασμένες...
εξηγούμαι....η μπάντα απλά ΑΨΟΓΗ....δεμένοι (και με αυτοσχεδιασμούς πάνω στα κομμάτια), με όρεξη να ικανοποιήσουν τον κόσμο, παίξαν όλον τον πρώτο τους δίσκο (+1 ακυκλοφόρητο) και γενικά παρουσίασαν αυτό που περίμενα..εξαιρετικοί...
στα αρνητικά τώρα....1)ο ήχος...απλά τραγικός..και δεν έφτιαξε ποτέ....πολύ μπασαδούρα..ο ηχολήπτης με την ποτάρα του στο χέρι να ξύνεται και να τρώει φυστικάκια...2) ο κόσμος...δεν ξεπερνούσαμε τους 50 και κάνανε θόρυβο για 500....έλεος...όταν πας να δεις τέτοιο λαιβ...που ξέρεις ότι θα έχει μια "βαριά" ατμόσφαιρα...δεν χασκολεγάς μιλώντας για το που θα πας μετά για ποτό, ούτε φωνάζεις στην άλλη άκρη του μαγαζιού επειδή είδες γνωστό σου....
Τέλος θέλω να σταθώ στον (έλληνα) frontman της μπάντας, τον Αλέξανδρο Μιάρη...έχω καιρό να δω άνθρωπο να μας σερβίρει την ψυχή του την ώρα που τραγουδάει...και δεν κάνω πλάκα...ο άνθρωπος ήτανε συγκλονιστικός...πριν το encore έκλεισαν με το τραγούδι home...και τον έβλεπες...ήταν μόνο στο τραγούδι και πουθενά αλλού....
p.s.1 κορυφαία στιγμή το tear που είναι όντως απο τα καλύτερα του δίσκου...
p.s.2 πήγα με παρέα η οποία δεν είχε ξανακούσει electric litany (αλλά είναι φαν του είδους...)..όλοι μου ζήτησαν το cd....όλοι..
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=19chDEUoTX4#at=23 (εδώ ειναι το tear...η εισαγωγή είναι σε ποίηση του Ρίτσου)
