Στο κενό και στο τίποτα
θυσίαζες λίγο απ το σώμα τ' ουρανού σου.
Χαρισματικός
σκόρπιζες απάτη στα όνειρα του Ορφέα.
Σώμα και όνειρο'
ένα αρχέγονο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα!
Και αν το όνειρο γίνει εφιάλτης;
Θα αρχίσει να τρώει λίγο λίγο το σώμα.
Και έτσι σαν άλλος Προμυθέας Δεσμώτης
οι γύπες θα τρων τα σωθιικά σου.
Αγριοι και πεινασμένοι για τα σπλάχνα σου,
όπως οι εφιάλτες σου για τα σπλάχνα της ψυχής σου.
Σώμα και όνειρο'
ένα αρχέγονο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα!
και η πραγματικότητα;
γυναίκα και μάνα'
στήθος ερωμένης και μητρικό στήθος,
μια διαστροφή, μια σατηρική εμμονή στο δρόμο του λάθους!
