Eγω απλα να συμπληρωσω πως ο συγκεκριμενος δισκος καταφερνει να σε βαλει οντως στο concept του, ενω το υφος του καθε κομματιου εξυπηρετει απολυτα ον κομματι της ιστοριας που περιγραφει, κατι που ειναι ιδιαιτερα δυσκολο να επιτευχθει και ειναι συνηθως η προκληση για καθε σχημα που αναλαμβανει να κανει ενα concept album. Εδω βιωνεις την αγωνια του Nicholas, την αναζητηση της αληθειας ολων αυτων που βλεπει στα ονειρα του και τη λυτρωση προς το τελος.
Το φιναλε, βεβαια, ειμαι σιγουρος πως μας μπερδεψε ολους (το αποτομο κοψιμο στο τελος), αλλα ηταν το απαραιτητο συστατικο για να κλεισει ο κυκλος με τον τροπο που αρχισε. Απο την αλλη, στο "Metropolis Pt1", οι Dream Theater παρουσιαζαν την αγαπη ως τον τριτο χορο, αυτον της αιωνιοτητας ("Love is the Dance of Eternity..."), οποτε μην παρεξενευτειτε αν δειτε και κανα Metropolis III στο μελλον....ειναι εξαλλου και της μοδας στο metal το να βγαζουν, οι διαφορες μπαντες, συνεχειες των πιο επιτυχημενων δισκων τους.
