Πάλι κι απόψε θα υποκλιθώ
στο ποίημά σου, το ατόφιο σαν διαμάντι..
Και με τσιγάρα και καπνούς θα προσπαθώ
να της φωνάξω της καρδιάς: «Όρμα κι Αβάντι»..
Πάλι κι απόψε, φίλε, θα σε μελετώ
που με κατάφερες δάκρυ στον χάρο μου να δώσω..
Και απ’ τα γινάτια της ζωής θα προσπαθώ
να νιώσω ομορφιές που αύριο θα προδώσω..
Είσαι μοναδικός, diji, και σε θαυμάζω..
Άσε τους κριτές να μονολογούνε
για καλά και κακά ποιήματα..
Όπως και να τα γράφουμε, εσύ είσαι ένας από τους αληθινούς μας..