Βρήκα στης Τροίας τα στενά τον Δούρειο τον ίππο
και το κοντάρι του Έκτορα στην πιο παλιά τη γη σου
απ’ των φιλιών σου το έναστρο με πρόσταξες να λείπω
και νέφος σκόνης σήκωσες, με το άρμα της φυγής σου
Με αρχαίο περιδέραιο κάνω την αγορά σου
και το φιλί ,σαν αμοιβή, που σου ‘δωσα στα χείλη,
για χρόνια με καμάρωνες χαρά μου στα όνειρά σου
σαν μιας ακτής το βότσαλο….σαν αμμουδιάς κοχύλι
Όταν το πλοίο της καρδιάς, χτυπούσαν οι ανέμοι
όταν με χιόνια γέμιζες την κορυφογραμμή μου,
γινότανε λιμιώνας σου, αγάπης απανέμι,
κι έρωτα κλινοσκέπασμα, τις νύχτες το κορμί μου
Τώρα που πήγες κι άραξες μονάχος στο νησί σου
και στα παγκάκια ξενυχτώ, με μια ψυχή ρεμάλι,
μου μαστιγώνει τα όνειρα, καρδιά μου η θύμησή σου…………
Θε’ μου πως να σε φανταστώ, σ’ ένα κρεβάτι με άλλη!!!!
Βρήκα στης Τροίας τα στενά τον Δούρειο τον ίππο….
Αχ! να ‘σουν Οδυσσέας μου μια νύχτα στη φωλιά μου
με το λυγμό του «σ’ αγαπώ» με της καρδιάς τον χτύπο
να σ’ έσφιγγα καρδούλα μου πάλι στην αγκαλιά μου…
5.04.2011
