Είδα σε όνειρο τα όνειρα να πιάνω
είναι οι φόβοι μας σαν δίκοπα μαχαίρια
θέλει καρτέρι και αργεί να ξημερώσει
για να πετάξουμε ως τ΄ουρανού τ΄ αστέρια
Είναι μαράζι και καημός να κυβερνάω
όλου του κόσμου τη μιζέρια ν' αναπνέω
είναι χαρά ότι κερδίζω να κερνάω
απ' το ποτό που φτιάχνω με τα δυο μου χέρια
Ξυπνώ και στέκομαι να βρίσκομαι πιασμένος
μες το παιχνίδι της ζωής σε μια φάκα
και στο μανίκι ένας άσσος ξεχασμένος
αν πάω πάσο με ρωτάς αν θα' χει πλάκα
θέλει καρτέρι και αργεί να ξημερώσει
μαζί ν' ανέβουμε τη σκάλα του Μιλάνου
κυλάει ο χρόνος το παιχνίδι έχει στρώσει
κι όλο αλλάζω την πορεία αυτού του πλάνου
Απ' το κατώφλι μου θα βγω με άδεια χέρια
με μια ματιά που' ναι γεμάτη αυταπάτες
είμαστε όλοι στη ζωή λαθρεπιβάτες
με μιαν αγάπη κι έναν άσσο στο μανίκι
Άνθια -24/07/2011 Μετόχι
