Φαύλος Κυκλος

[Souba]

(Γεια σας και καλωσόρισα!

Κάτι έπαθα σήμερα και έγραψα το παρακάτω ποίημα, αν μπορεί να θεωρηθεί ποίημα, δεν ξέρω, πείτε μου!
Για αυτό το έφερα στους ειδικούς! 
Είναι το πρώτο που γράφω, δεν ξέρω πως μου την έδωσε,  αλλά θέλω να ξέρω αν είχα κάποια κρίση έμπνευσης ή αν θα έπρεπε να ασχολούμαι μόνο με την τοπογραφία μου. 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων τους αναγνώστες! 'Ολες οι απόψεις δεκτές, δεν πληγώνομαι!)


Από τότε που ρίζωσε μέσα σου το μίσος
που αυτοί δίχως ντροπή σου δείξανε
έχω να σε δω.
Όσο και να προσπαθώ δεν σε αγγίζω.
Το σιδερένιο κελί που σου φτιάξανε,
είναι υγρό, βρώμικο και παγωμένο.
Και εσύ νομίζεις πως είσαι στον παράδεισο.
Σε κοροϊδέψανε και τώρα τους κοροϊδεύεις εσύ.
Έτσι νομίζεις.
Αλλά το παιχνίδι είναι στημένο, δεν το ξέρεις?

Δεν είμαι μέσα σου, ποτέ δεν ήμουν.
Κάποτε ήμουν δίπλα σου, εκεί.
Και σου έμαθα να γελάς με την ψυχή σου
Και μου έμαθες να χαμογελάω πικρά.
Είμαι η Αγάπη, με θυμάσαι?
Όχι εκείνη για τον εαυτό σου!
Εκείνη που ζωντανεύει το σύμπαν
και κάνει βρέφη και μωρά να χαμογελούν.
Μα μόνο μέχρι να ριζώσει μέσα τους το μίσος,
που εσύ δίχως ντροπή τους έδειξες.










[size=78%] [/size][size=78%]  [/size]

[Souba]

   κανείς δεν θα μου πει