Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,
όλα στο δρόμο σου τα βρήκες,
πολλές οι ήττες και οι νίκες,
όμως καμμιά τους δεν σ' ορίζει.
Τίποτα πια δεν σε γλυτώνει,
σε άδειο γήπεδο θα παίξεις,
και δεν σε παίρνει να διαλέξεις,
τι σε σκορπά και τι σε σώνει.
Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,
είναι η ζωή σου ένα ποτάμι,
μικρός θεός σε μια παλάμη
άλλη μια μέρα σου χαρίζει.
Τίποτα πια δεν σε γλυτώνει
με πράξεις γράφεται το τώρα,
δεν θα ξανάρθουν άλλα δώρα
και ό,τι άλλο σε πορώνει.
Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,
βουτάς στον άπατο γκρεμό σου,
ελπίδα για το λυτρωμό σου
μόνο η αγάπη σου χαρίζει.
Τίποτα πια δεν σε γλυτώνει,
για αυτό που έχεις δεν σε νοιάζει,
μα κάτι άλλο σε τρομάζει
όσο το φως θα χαμηλώνει.
Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,
δεν έχεις κάτι να αποδείξεις,
μικρές στιγμές σε επαναλήψεις
και η ζωή θα συνεχίζει.
Τίποτα πια δεν σε γλυτώνει
μέσα στις θάλασσες του νου σου,
ξεχνάς το λόγο του κοινού σου
που τη ψυχή σου ξεκλειδώνει.
