Πόσο καλός φαινόσουνα
χωρίς δραχμή στην τσέπη;
Τους δήθεν συχαινόσουνα
κι όλους τους ''καθωσπρέπει''.
Αγάπαγες τους γύρω σου
με τα ελαττώματά τους,
αυξάνονταν το κύρος σου
μπροστά στα όμματά τους.
Εγωισμούς δεν γνώριζες,
μόνο την καλοσύνη.
Τη θέση σου διαχώριζες
με ταπεινοφροσύνη.
Τώρα που τα 'κονόμησες
απ΄την τυφλή σου τύχη,
άξαφνα,τάχα,νόμισες
πό'χεις μπαμπά...σεϊχη.
Και άγεσαι και φέρεσαι
δίχως τη θέλησή σου,
κατάφερες να επαίρεσαι
πούχασες την ψυχή σου.
