Στις παραλίες τ'ουρανού
απλώθηκε με χάρη,
κάπως χλωμό μα γελαστό,
τ'ολόγιoμο φεγγάρι.
Κάτασπρα σύννεφα στου αφρού
του κύματος τον ρόλο,
αεροπλάνων μηχανές
ζωγράφιζαν τον θόλο.
Στην πόλη την αμαρτωλή
ρίχνει,κλεφτά,μιά αχτίδα.
Φαντάζει πονηρή ματιά,
σοκάκι στην ελπίδα.
Τα μονοπάτια τα στενά,
ήσυχα σαν διαβαίνει,
αφήνει πόρτες...ανοιχτές,
σ'όποιον καταλαβαίνει.
Τ'αστέρια που το ακολουθούν
στης δύσης το βασίλειο,
χαράζουν ίχνη καθαρά
στον καπετάνιο Ήλιο.
