Ενώνω τα κομμάτια μου με νότες
Κι απ ' την οργή μου ξεγλιστρά ο κάθε στίχος
Την στοιχειωμένη ιστορία της πατρίδας ξαναζούμε
Κι όμως ακόμα τους προδότες της υμνούμε
Μια λαοθάλασσα που κολυμπά στο ψέμα
Κι αυτοί να κρύβονται στην κιβωτό του Νώε
Στο φως η επανάσταση να λούζεται με αίμα
Δεν τους τρομάζουν οι φωνές , δεν μας ακούνε
Και ξεδιπλώνεται το νήμα της ελπίδας
Από την όψη του σπαθιού έως την κόψη
Κι ας είναι θάνατος της φτώχειας και της πείνας
Κανένα μην αφήσουμε το χέρι του ν ' απλώσει
