'' ΓΕΡΝΕΙ...Ο ΚΑΙΡΟΣ ''
jobak
Σκάβω τ 'αλλόκοτα χρόνια
τα νύχια μου γεμίζουν μνήμες
τα μαλλιά μου μαδημένα φτερά ονείρων.
Γδέρνω του σκοταδιού τον τοίχο
να μαζεύω με βρίσκει το χάραμα
σοβάδες απελπισίας
Θέλω να τρομάξω τη σιωπή
η κραυγή μου να κάνει αντίλαλο,
μα η φωνή αιχμάλωτη
σ' ένα στρατόπεδο τυφλών αποφάσεων.
Στην πλάτη του Καιρού επικυρηγμένες
επαναστάσεις δραπετεύουν
αναζητώντας Ούριο 'Ανεμο.
Μα... ο Καιρός, γέρνει όπως Του μάθανε
απ' όπου, η λησμονιά φυσάει...
