με εντυπωσιάζει το ενδιαφέρον σας, ξέρεται, τόσο εγώ όσο και η Μαρία ζούμε στο Βερολίνο και μας είναι πάντα αναζωογονητικό να ακούμε πως μια δουλειά μας βρίσκει αποδέκτες στο ελληνικό κοινό. Και θα φαντάζεστε πόσο επώδυνο είναι να είναι κάποιος αναγνωρισμένος στο εξωτερικό και όχι στην πατρίδα του.. όπως και να'ναι, φαίνεται πως ο δίσκος αυτός θέλει τον χρόνο του για να επιβιώσει από τα μύρια κύματα της νεοελληνικής πραγματικότητας, σχεδόν ενοχλητικά απαιτεί μερικές φορές την προσοχή του ακροατή προκειμένου να του αφήσει κάποια ίχνη. Γι αυτό και αν γίνει ποτέ γνωστός θα το οφείλει αποκλειστικά σε ακροατές σαν εσάς, δηλ. αυτούς που ακόμη αντιμετωπίζουν την μουσική σαν μία τέχνη που αναπνέει μέσα από τον χρόνο, τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζεται κάποιος για να ξεχωρίσει 2 τίτλους από τους υπόλοιπους..
Το γεφύρι της Δράμας το γράψαμε αυθόρμητα ένα πρωί του περασμένου χειμώνα στο home studio στο σπίτι μας στο Βερολίνο, πίνοντας καφέ μετά από 7 μέρες ασταμάτητης δουλειάς με τον Σωκράτη. Ήταν όμορφα γιατί το τραγούδι δεν θα έμπαινε στον δίσκο, απλά έπαιξα ένα cd που είχα με αλεβίτικα τραγούδια που μαζεύω σαν τρελλός και ξετρελαθήκαμε μ'αυτό, βάλαμε και τον Κεμάλ στο σάζι, μετέφρασε κι η Μαρία τους στίχους ελέυθερα κι αυτό ήταν.
Η πεθυμιά στάθηκε κι αυτή μια από την πιο όμορφες στιγμές της ηχογράφησης, γιατί το τραγούδι μεταπλάστηκε πολύ καθώς το φτιάχναμε με την κιθάρα και τις φωνές. Εν ολίγης, ξεχωρίσατε συμπτωματικά τους 2 τίτλους με την πιο έντονη παρουσία, όσον αφορά την ηχογράφηση.
Κατά τα άλλα δουλέψαμε πάνω από 1 χρόνο για τις ενορχηστρώσεις και τα παιξίματα, ανάμεσα σε άλλα πολλά τρεξίματα, και θα ξαναπώ πως η εργασία αυτή δεν θα έφτανε στα ελληνικά δισκοπωλεία ίσως ποτέ χωρίς την ασταμάτητη υποστήριξη του Σωκράτη.
Αρκετά όμως, άλλωστε δεν είναι δουλειά μας να μιλάμε γι αυτά, τώρα η μουσική έφυγε για πάντα από τα χέρια μας, όπως και να'χει μπορείτε να ενημερώνεστε για τα καλλιτεχνικά μας καιτα live μας, αλλά και να κατεβάζετε δωρεάν μουσικές από το site μας το οποίο είναι:
www.melismata.comΕυχαριστούμε θερμά για την φιλοξενία,
Μ.Θωίδου
Θ.Ατζακάς