Νύχτας οργή…..καημός…και βάλε…..
το «γεια», σπαθιά και άγρια μοίρα
με τέτοιο αλλόκοτο φινάλε
η πίκρα γίνεται πλημμύρα
Ας ποτιστεί το περιβόλι
με της φυγής τα δάκριά σου
όμως να ξέρεις: θα ‘ναι βόλι
κάθε στιγμούλα μακριά σου
Μέσα στης πίκρας μου το αφιόνι
θα το βροντοφωνάξω πάλι
«Δεν είσαι …ούτε ήσουν πιόνι
μα η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Η ΜΕΓΑΛΗ»
Νείλε μου…Δία….Ρα…μεγάλε
καρφώθηκε η φυγή στον νου σας,
με τέτοιο αλλόκοτο φινάλε
σφαγιάστη η αγάπη, στους βωμούς σας!!!!
18//06/2014
