Ειμαι απο αυτους που δεν ειναι απλως οπαδοι, αλλα εχουνε μια σχεση σχεδον "ερωτικη" με το Θεατρο των Ονειρων, αρα νομιζω οτι μπορω να εχω γνωμη για το τελευταιο πονημα τους.
Σε καμια περιπτωση οι Τheater δεν παιζουνε nu metal στο Τrain of thought κι οποιος το λεει αυτο σιγουρα δεν ξερει τι του γινεται. Ειναι σαφεστατα βεβαια ο πιο heavy δισκος τους, τα riff εχουνε τον κεντρικο ρολο, τα πληκτρα ειναι πιο πισω και τα solos ειναι υπεργρηγορα και τεχνικοτατα και μαλλον στερουνται λιγο συναισθηματος σε σχεση με τα υπολοιπα αλμπουμ. Ο δισκος ομως στο συνολο του ξεχειλιζει απο συναισθημα κι οποιος διαφωνει ας ακουσει λιγο προσεκτικοτερα το In the name of God η το Honor Thy father.
To Τrain of thought φυσικα δεν φτανει σε επιπεδο τα μυθικα Scenes from a memory και Images and words, αλλα μαλλον ειναι το τριτο καλυτερο αλμπουμ της ιστοριας τους, παροτι σε σχεση με το Awake στερειται ενος Space dye-vest.
Συνοψιζοντας παντως, οι Theater εκαναν και παλι το θαυμα τους, δημιουργωντας εναν εξαιρετικο και ιδιαιτερα heavy progressive δισκο. Κι εγω προσωπικα, τους ευχαριστω για ολα τα "ταξιδια" που μου χουνε χαρισει...
