Ενας μουσικος (αυτοδηδακτος και μη) ξερει τις αδιναμιες του γιατι απλα δεν μπωρει να παιξει κατι.πχ δεν μπορω να παιξω την ντο ματζορε σε αλλη θεση.το ξερω γιατι οταν προσπαθησα δεν μπορεσα αρα ξερω την αδυναμια μου και πρεπει να την διορθωσω.
Ναι, αλλά αυτό που ξεχνάς είναι το εξής απλό: το ΠΟΤΕ θα αναγνωρίσει ο αρχάριος την αδυναμία του αυτή. Και το κλασικό παράδειγμα είναι η απλή πεντατονική. Κατεβάζει ο τάδε ένα backing track, σου λέει που είναι, Αm, γ**ώ, πάμε, και δώστου πάνω κάτω στο 5ο τάστο. Και αυτό που θα συμβεί είναι οτι δε θα εγκαταλείψει ποτέ την ασφάλεια αυτής της θέσης, και ξαφνικά θα δεί οτι δεν μπορεί να την παίξει στις άλλες 4 θέσεις. Αν τελικά το δεί. Εδώ είναι η ουσία, και όπως σωστά αναφέρθηκε
Για μένα σωστός δάσκαλος είναι αυτός που μαθαίνει στον μαθητή του πως να μαθαίνει μόνος του πάνω στο όργανο.
, αυτό είναι ίσως και ένα από τα σημαντικότερα πράγματα. Ο δάσκαλος δεν θα σε βάλει να κάνεις κάτι που ξέρεις. Ο ΣΩΣΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, θα σε σπρώξει να κάνεις αυτά που δε μπορείς, γιατι για αυτό πήγες.
Από κει και πέρα, δε θέλω να θεωρηθεί ότι κάνω διαφήμιση για τους δασκάλους. Ξέρω πολύ καλά οτι το οικονομικό είναι ένας θεμελιώδης παράγοντας, και τα μόνα που έχω να πω στον οποιοδήποτε θελήσει να μάθει μόνος του είναι τα εξής:
1)Μια φορά στις 2 βδομάδες? Μια φορά το μήνα? Το δίμηνο? Μίλα με κάποιον ΔΑΣΚΑΛΟ. Οχι το γειτονάκι που παίζει Theater στη διπλή ταχύτητα. Με κάποιον δάσκαλο.
2)Φτιάξτε ένα πρόγραμμα. Χωρίστε τη μελέτη σε κατηγορίες.
3)Μη χαρίζεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει εσύ ο ίδιος να επιβλέπεις τον εαυτό σου.
4)Ξέχνα το χάος που υπάρχει απο μεθόδους. Κάνε συζητήσεις στα fora, διάλεξε ένα βιβλίο, και μείνε σε αυτό. Μη προσπερνάς τίποτα, μη προσθέτεις τίποτα, χωρίς να συμβουλευτείς κάποιον. Το ίδιο ισχύει και σε κανάλια στο ΥΤ ξέρω γω.
5)Μετρονόμος. Πάντα.
