Αν σε ενδιαφέρει η (ορχηστρική) soundtrack μουσική τότε η κλασσική αρμονία είναι απαραίτητη. Αν θέλεις μάλιστα να προχωρήσεις σε σημείο να συνθέτεις τέτοια μουσική θα πρέπει να μελετήσεις ότι έχει σχέση με κλασσική μουσική, και όχι μόνο αρμονία, π.χ., αντίστιξη, φούγκα, ενορχήστρωση, μορφολογία, κ.τ.λ.π. Εννοείται ότι η μελέτη θα συνδυαστεί με ακρόαση κλασσικής. Τσέκαρε τους λεγόμενους "ρομαντικούς" συνθέτες όπως οι Wagner, R. Strauss, Tchaikovsky, Sibelius, Mahler, Puccini, κ.α., θα δεις ότι άνετα τα έργα τους θα μπορούσαν να ήταν μέρος soundtracks (άλλωστε πολλά από αυτά έχουν όντως χρησιμοποιηθεί για αυτό το σκοπό).
Η έκφραση ότι η κλασσική αρμονία θεωρείται πλέον απαρχαιωμένη είναι κατά την γνώμη μου μεγάλο λάθος. Απαρχαιωμένα είναι κάποια στυλ κλασσικής μουσικής, όπως, π.χ., οι φούγκες της εποχής Bach ή τα waltz της οικογένειας Strauss, με την έννοια ότι το (ευρύ) κοινό δεν ενδιαφέρεται πλέον για αυτά. Αυτό σημαίνει ότι το να μελετήσεις την αρμονία τους είναι λάθος? Σαφώς και όχι, ειδικά στην περίπτωσή σου. Όλα τα στυλ μουσικής, ακόμα και η ηλεκτρονική μουσική, εχουν πράγματα να σου δώσουν και αξίζει να τα μελετήσεις αν έχεις τον χρόνο. Ιδιαίτερα για την κλασσική αρμονία (και μουσική, γενικότερα), η άποψή μου είναι ότι όποιος την γνωρίζει σε βάθος είναι σε θέση να καταλάβει (με λίγη προσπάθεια) οποιοδήποτε άλλο στυλ, όπως jazz.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνεις ότι δεν θα βρεις βιβλίο που να εξετάζει "αρμονία των soundtracks" γιατί δεν διαφέρει από την κλασσική. Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσεις κάποιον συνθέτη soundtrack θα σου πει ότι έμαθε την τέχνη μελετώντας σε βάθος κλασσική μουσική και ατελείωτο αριθμό παρτιτούρων από όπερες και soundtracks.