Είναι δύσκολο να αναγνωριστούν "ξερά" οι συγχορδίες γιατί δεν είναι οι κλασσικές τριαδικές ή/και εβδόμης. Τέτοιου τύπου "περίεργες" συγχορδίες τυπικά προκύπτουν από τον κιθαρίστα
- να εξετάζει την αρμονία της στιγμής και
- να επιλέγει αντί να παίξει τους βασικούς φθόγγους της αρμονίας (1-3-5), να παίξει (μόνο) επεκτάσεις της.
Η πρακτική αυτή είναι standard σε jazz και funk.
Επομένως, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να εξετάσεις/ακούσεις το κομμάτι (τι παίζουν όλα τα όργανα) και να αντιληφθείς την αρμονία της κάθε στιγμής. Η ονομασία της αρμονίας θα είναι και το "όνομα" της αντίστοιχης συγχορδίας. Όπως λέει και ο Spyros, το μπάσσο δίνει καλά hints για αυτό το σκοπό γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα παίζει κάποιον από τους βασικούς φθόγγους της αρμονίας.
Υ.Γ.: Αν οι συγχορδίες ακούγονται διαδοχικά όπως τις παρέθεσες (στα πλαίσια ενός κομματιού), ένα "wild guess" των αρμονιών που αντιστοιχούν είναι Αm (δύο πρώτες συγχορδίες) -> D -> G. Πρόσεξε ότι καταγράφω μόνο την βασική περιγραφή της αρμονίας (θεμέλιος φθόγγος και major/minor τύπος) χωρίς να με νοιάζουν οι επεκτάσεις που τυχόν παίζει η κιθάρα. Αν ρωτήσεις, π.χ., ενα funk κιθαρίστα τι συγχορδίες παίζει πάνω σε ένα groove, μπορεί να σου πει ξερά ένα, π.χ., "Am", ενώ εσύ ακούς ένα σωρό από inversions, επεκτάσεις, licks, κ.τ.λ.π. Όλα αυτά θα είναι "καλλωπισμοί" του βασικού Am και δεν έχει νόημα να γίνεις πιο συγκεκριμένος με περιγραφές τύπου "Αm7/13(no3rd)" ή "Am pentatonic lick"