Απ’ της οθόνης σου το μύθο, μία σκηνή θα ξαναπαίξω
μία σκηνή σημαδεμένη, με της καρδιάς μου τη πλημμύρα
την ώρα που άλλον αγκαλιάζεις, κι εγώ είμαι φως μου στην «απ’ έξω»
την ώρα που ΄σαι μεθυσμένη, απ’ των φιλιών του τη αλμύρα!!!!
Κι ύστερα θα ΄βρω κάποιον άλλο, δικό μου σεναριογράφο
που θα ‘χει νοιώσει στην ψυχή του, την παγωνιά που ‘χει το Αντίο
για να μου πει για το λυγμό μου, και για τα όνειρα που γράφω
κι αν….έστω , με ήξεις και αφ’ ήξεις…..μου πουν δυό λόγια στο μαντείο….
Αν η Πυθία πει: «σβησμένο, σ’ έχει καιρό απ’ το καρνέ της,
κι ούτε είσαι μία του κουκίδα…» θα γίνω θύμα της βολής σου,
μα άμα μου πει: «Να περιμένεις….στο τέλος θα το πει το ΝΑΙ της!!!!»
θα’ρθώ, και θα στρατοπεδεύσω, αιώνες πίσω απ’ την αυλή σου
Απ’ της οθόνης σου το μύθο, μου έχει μείνει η ατάκα
που πέταξες όταν σου είπα: «Είσαι μεγάλη θεατρίνα….»:
«Θα πω την όλη μου αλήθεια….με άλλον είμαι, μα έχει πλάκα
ελπίδες χίλιες να σου δίνω, να μου στολίζεις τη βιτρίνα!!!!!»
