Άμα κραδαίνεις το σπαθί με το κυρτό στιλέτο
άμα δεν γράφουν τ’ άσματα με της καρδιάς τους στίχους
ανοίγει ο Μάρτης το χορό με το παλιά μπαλέτο
κι η αγάπη ξανεμίζεται, στου κλήδονα τους στίχους
Άμα δεν ρίξουν του έρωτα, τσαμπιά στο πατητήρι
κι αν δεν στιφτούν τα στέμφυλα να στάξουνε μονάχια
λυσομανούν οι άνεμοι, στο πέτρινο ακρωτήρι
κι ο έρωτας τσακίζεται στης λησμονιάς τα βράχια
Κι άμα το σμήνος του καιρού τον κόσμο σκοτεινιάσει
κι οι βάρβαροι ατιμάσουνε τις όμορες τις χώρες
το άτι της αγάπης μας …σίγουρα θ’ αφηνιάσει
κι η άμαξα θα τσακιστεί στις γης τις κατηφόρες
Άμα στρεβλώνεις τη νυχτιά στου φεγγαριού τη λάμψη
και τριγυρνάς στα ξέφωτα, αδέσποτα μονάχη
αυτή σου η περιπλάνηση τη πυρκαγια θ’ ανάψει
κι αγάπη θα θυσιαστεί, στης λησμονιάς τη μάχη!!!!!!!!!!!!!!!
