Θνησιγενής η αγάπη πάντα
οι αγκαλιές γίναν ….μελό…..
σαν τα ζουμπούλια στη βεράντα
σαν το καβούρι στο γιαλό
Θα ‘ τανε τ’ όνειρο το τρίτο
που ‘δειχνε την αγάπη εχθρό
την Αριάδνη….δίχως μίτο
κι έναν Μινώταυρο νωθρό
Ίσως και να ‘ταν λόγοι ήθους
που ήταν στα θύματα ο ληστής
κι ο Διας κάλυπτε τους μύθους
για να ‘ναι πάντα ….εραστής
Θνησιγενείς οι αγάπες φως μου
σαν διαβατάρικο πουλιά
ενώ είσαι ο πόθος ο κρυφός μου
σε ‘άλλου πέφτεις αγκαλιά!!!!!
