Θηλάζω νύχτες

[ivikos]

Θηλάζω νύχτες και μετρώ
 στα γαλανά σου μάτια
 μια αγάπη που ‘γινε ρετρό
 και χίλια δυό κομμάτια

 Κράδαινα τις Ανατολές
 στου φεγγαριού την κώμη
 για να σ’ ακούω να μου λες
 το Σ’ αγαπώ σου ακόμη

 Κι έστηνα λόφους στις βροχές
 στις μπόρες….όρη μάλλον
 με του καημού τις αμυχές
 που ήσουνα μ’ έναν άλλον

 Θηλάζω νύχτες κι ακουμπώ
 ώρες που με μεθάνε
 μα το φεγγάρι το θαμπό
 μου λέει: Με άλλον θα ‘ναι!!!!

[rakenditos]

ivikos σε παρακολουθώ πολύ καιρό (χρόνια) και όπως όλοι εδώ αναγνωρίζω τις ικανότητές σου.. Όμως επειδή πιστεύω ότι ειδικά σε ανθρώπους που εκτιμάμε πρέπει να ασκούμε και κριτική θα ήθελα να σου προτείνω να "φιλτράρεις" περισσότερο τα έργα σου. Αν και κατά κανόνα είναι τεχνικά άρτια (και διαβάζονται ευχάριστα) η θεματολογία και το μοτίβο επαναλαμβάνονται πάρα πολύ συχνά. Δύο πάντα πρόσωπα και στην πραγματικότητα ένα συνεχές παράπονο ή σχόλιο από εσένα προς εκείνη. Αναφορές στο παρελθόν χωρίς όμως κάποιο ιδιαίτερο συμβολισμό και γενικά επαναλήψεις... Κάποιες φορές το αποτέλεσμα είναι καλό απλά επειδή έχεις καλή τεχνική όμως θεωρώ ότι δεν γράφεις σε στιγμές "έμπνευσης" αλλά μηχανικά ανακατεύοντας την ίδια συνταγή... Θα μας έδινες πολύ πιο όμορφα πράγματα απλά αν "έκοβες" περισσότερο.. και ίσως αν τσαλάκωνες την τεχνική σου..



Φιλικά, ε?