Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας τα βάλουμε στη θέση τους.
Το ποστ ξεκίνησε επειδή διαβάζω διαρκώς "χωρίς δάσκαλο δεν πας πουθενά κλπ". Εγώ όμως πήγα και αν δεν έφτασα στο τέρμα δεν οφείλεται στο ότι δεν πήγα σε δάσκαλο, οφείλεται στο ότι τα υπόλοιπα μέλη "σπάσαν" λόγω δημοσιοϋπαλληλικών, οικογενειακών, εργασιακών και γενικά υποχρεώσεων και εγώ μένω σε μικρή κωμόπολη, δεν μένω στην πρωτεύουσα. Θα μου πεις γιατί δεν πήγες στην πρωτεύουσα, άλλοι καιροί, άλλες ανάγκες, άλλα φράγκα... Τα χρόνια πέρασαν (και πάνε και πίσω δε γυρνάνε
) και γω αφού τέλειωσα τις υποχρεώσεις μου με τα προς το ζειν, είπα να ξαναγεμίσω το χρόνο μου με μουσική, από τα παλιά, αλλά και με τα καινούργια. Δεν ευελπιστώ βέβαια να γίνω τώρα Σαντριάνι ή ΒάιΒάι, όμως γνωρίζω τη μουσική και το στίχο, που μπορεί να πουλήσει από τη μία, αλλά να είναι και αξιοπρεπής από την άλλη. Άρα δεν ψάχνω για το πώς θα γίνω εγώ Gary Moore, ψάχνω αυτούς που μπορούν να με συνοδεύσουν σε μια ανάλογη πορεία, στο ελληνικό κατεστημένο με ελληνικό κυρίως στίχο. Τι να το κάνω να δίνω 5-10 λάιβ το χρόνο παίζοντας παπάδες δικούς μου ή διασκευές, αν δεν με συντηρούν οικονομικά για όλο το χρόνο; Ας δώσω λοιπόν 150 λάιβ το χρόνο σε μπαράκια σε όλη την Ελλάδα μήπως και τα καταφέρω. Έτσι, με ενδιαφέρει η σύνθεση, η εμπορικότητα που δεν ξεπέφτει όμως στην ελληνικούρα και αυτοί που θα πιστέψουν σε μένα και στους ευατούς τους.
Τώρα τι μου λέτε για τρόπους παιξίματος, ηχογράφησης, να 'χαμε να λέγαμε... δεν είναι αυτό το ζητούμενό μου.
