Είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα,
πίσω απ' την άκρη του επόμενου χειμώνα
έχουμε άλλες δυο ζωές κι έναν αιώνα
στο δρόμο του αύριο μια πρόχειρη κρυψώνα.
Τόσες ζωές, τρεις εποχές κι έναν αιώνα
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.
Και αν είναι οι πύργοι οι ψηλοί στην Βαβυλώνα
από χαρτί, λίγο γυαλί και τόσο αγώνα
όρθιοι να ναι σαν φρουροί μέσα στα χρόνια
κι ο ουρανός αν δείχνει αστέρια και μπαλόνια.
Σε ποίο χαρτί ζωγραφιστή μιαν ανεμώνα,
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.
Κι αν είναι ακόμα ζωντανή στην Βαβυλώνα,
αν έχει δώρα στην ποδιά, αν έχει εγγόνια
αν τ΄απογεύματα της μένουν πάντα μόνα
και αν με θυμάται σαν μητέρα και σαν νόνα.
Πόση ψυχή, να ακολουθεί τα χελιδόνια
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.
Κι αν είναι αλήθεια ότι την λένε Βαβυλώνα,
αν έχει χώρο και για εμάς και αν ακόμα,
κρατάει το χτες στην αγκαλιά όλο συμπόνια,
αν έχει μάτια παιδικά και αν έχει στόμα
τι τραγουδά όταν βραδιάζει στον κοιτώνα,
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.
Γραμμή στην μοίρα, χαραγμένη Βαβυλώνα
μιας δυναστείας σου τον πρώτο της κανόνα
μιαν ηττημένη στο αγώνισμα χελώνα
ακολουθώ σε ξένη γη χιλιάδες χρόνια.
Μία ζωή επί στιγμές, μα ελπίζω ακόμα.
Όταν χαράζει, όταν γυρνούν τα χελιδόνια
βλέπω ψηλά στον ουρανό μια Βαβυλώνα.
Πόση ψυχή, να ακολουθεί τα χελιδόνια
με συντροφεύει σαν ευχή μια Βαβυλώνα.
