Τα τελευταία χρόνια έχω απομακρυνθεί από το λεκανοπέδιο της Αθήνας με συνέπεια να μη μπορώ πλέον να παίζω με τους φίλους μου ή να κάνω live και ούτε μπορώ να βρώ εδώ ομότρελους να περάσουμε κάποιες ώρες μαζί μουσικά. Αναγκαστικά λοιπόν παίζω μόνος μου, κυρίως με την ηλεκτρική, πολύ λιγότερο με την ακουστική, κατεβάζω κανα backing track και τζαμάρω μαζί του, μαθαίνω καμιά καινούργια κλίμακα, παίζω riffs ή γνωστά κομμάτια, καπου κάπου τραγουδάω κιόλας αλλά σπάνια, κλπ.
Ολο αυτό μου αφήνει πολύ λιγότερη απόλαυση απ’ ότι το παλιότερο παίξιμο μου και λίγο μια μπαχαλομπερδεμένη αίσθηση έως και αγχωτική θα έλεγα.
Δεν ξέρω αν το νοιώθει και κάποιος άλλος εδώ μέσα αυτό αλλά θα ήθελα να ρωτήσω αν έχετε να προτείνετε ενα μεθοδικό και δημιουργικό τρόπο ασχολίας-μελέτης, όπως θέλετε πείτε το, που να δείνει ενδιαφέρον στο μοναχικό παίξιμο της ηλεκτρικής οταν ξέρουμε οτι δεν υπάρχει προοπτικη πρόβας με μπάντα, live κλπ.
