Σάββατο, 18 Μαρτίου 2017 ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ
διαφανη μοιαζεις και αχνή σαν σκιτσο απο μολυβι
στα χειλη σου χαμογελο που χιλιες σκεψεις κρυβει
πισω απο ενα χαμηλο της τραπεζας γραφειο
με γραμματα και αριθμους ταιζεις το θηριο
σε μία μακρια ουρα καρτερικα προσμενω
ενας αιχμαλωτος και γω με προσωπο θλιμμενο
αχ να εβγαινα απ το σωμα μου σε σενα να ερχομουν
και αυτα τα πληκτρα που πατας για λιγο να γινομουν
οτι εσυ κι'αν εγραφες εγω να το αλλαζω
και μεσα στην οθονη σου λουλουδια να σου βγαζω
και αντι χρεη και δανεια να βγαινουνε στιχακια
που για ενα κοσμο θα μιλουν χωρις κομπιουτερακια
ηρθε η σειρα μου τελικα και στο γκισε ακουμπαω
και λυση ψαχνω μηπως βρω για εκεινα που χρωσταω
μα οσο ο ταμιας μου εξηγει χαρτι και καλαμαρι
εγω εσενανε κοιτω που με εχεις συνεπαρει
Α.Π.
