Το δόρυ της καρδιάς χωρίς αιχμή
το χάδι μου για χρόνια το χαλί σου
η αγάπη σκουριασμένη πια δραχμή
μπουγάζι παγωμένο το φιλί σου.
Με ανοίγματα στο χθες θα ξαναρθώ
τα χάδια να θυμίσω τα παλιά μου
τα σ’ αγαπώ να βγάλω απ’ το βυθό
ξανά να σπαρταράς στην αγκαλιά μου.
Τα σ’ αγαπώ σου τ’ άγια ιδανικά μου
το Αντίο σου καρδιά μου Γολγοθάς
αν γίνεις σαν παλιά η Ναυσικά μου
στην ίδια ρεματιά να με μεθάς
Το τόξο της καρδιάς χωρίς χορδή
με βέλος του καημού τώρα με ορίζεις
μα μάτια μου , έχουν πει πως σ’ έχουν δει
σε ξένους ουρανούς να πεταρίζεις.
Σε πέλαγα θα ρίξω το σκαρί
να ψάξω στα λιμάνια τους ανθούς σου
να σ’ εύρει η καρδιά και να χαρεί
ή πάλι να χαθώ μες στους βυθούς σου
Τα σ’ αγαπώ σου τ’ άγια ιδανικά μου
το Αντίο σου καρδιά μου Γολγοθάς
αν γίνεις σαν παλιά η Ναυσικά μου
στην ίδια ρεματιά να με μεθάς
