[VIDEO]-Παίζω αρκετά χρόνια κιθάρα και δεν βελτιώνομαι.

[Guitar Fan]

Καλησπέρα σε όλους ,
θα προσπαθήσω να απαντήσω στις διάφορες ερωτήσεις που έχουν τεθεί μια - μια. Αν ξεχάσω κάποια, please remind me

Γιάννη αν θέλεις απαντάς/σχολιάζεις και το δικό μου post γιατί αναφέρομαι σε θέματα ουσίας.

Για να σε διευκολύνω το ξαναποστάρω εδώ:

Ιωάννη,
όταν λέει κάποιος δεν βελτιώνομαι μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα,επίσης όταν λέει "παίζω τα ίδια και τα ίδια" επίσης σημαίνει πάρα πολλά,κατ' αρχήν όταν λέει "παίζω τα ίδια και τα ίδια" η λογική ερώτηση είναι πόσο καλά τα παίζει αυτά;;
συνήθως τα παίζουμε περίπου 85-90 % αλλά αυτό δεν φτάνει
άλλο πράγμα είναι τα παίζω πολύ καλά και άλλο τα παίζω performance level
και από το "πολύ καλά" μέχρι το performance level η διαφορά είναι τεράστια,

οπότε δεν έχει εξαντλήσει κάποιος αυτοδίδακτος τις δυνατότητες του.Για να παίζει κάποιος τα ίδια και τα ίδια σημαίνει ότι δεν τα έχει κατακτήσει,πιθανόν και από πλευρά τεχνοτροπίας αλλά και από πλευρά Μουσικότητας.

[Ioannis Anastassakis]

Από την εμπειρία μου, όταν λέει κάποιος ότι παίζει τα ίδια και τα ίδια...Δεν εννοεί ότι παίζει αυτά που παίζει χειρότερα από ότι θα μπορούσε να τα παίξει ΑΝ τα μελετούσε!
Το επίπεδο γενικότερης κιθαριστικής κατανόησης του σε συνδυασμό με την μελέτη που έχει κάνει (τον τρόπο δηλαδή που ξέρει να μελετάει σαν αυτοδίδακτος), τον έχει φτάσει μέχρι αυτό το συγκεκριμένο επίπεδο (με το οποίο δεν είναι ευχαριστημένος) και τον έχει κρατήσει στάσιμο εδώ και πολλά χρόνια ίσως και 10ετιες στο να παίζει τα ίδια και τα ίδια και να μην μπορεί να γίνει καλύτερος, με αυτά τα συγκεκριμένα δεδομένα.   Για αυτό και έχουμε το θέμα κάποιος να παίζει τα ίδια και τα ίδια για ΠΟΛΛΑ χρόνια, χωρίς ουσιαστική βελτίωση
Με απλά λόγια - σχεδόν ποτέ κανένας δεν λέει “τι καλά που θα έπαιζα αν μελετούσα”! Αυτό που ακούω συνέχεια είναι “Παίζω εδώ και πολύ καιρό κ όσο και να παίζω/μελετάω κλπ, ακούγεται ουσιαστικά του ίδιου επιπέδου τελικό αποτέλεσμα”
Η  διαφορά του παίζω κάποια πράγματα “ καλά” ή “αρκετά καλά” και τα παίζω σε (perfomance level) άψογα  - είναι ακριβώς ο λόγος για το οποίο είναι απαραίτητο να συνεργαστεί  κάποιος με έναν εκπαιδευμένο επαγγελματία καθηγητή - ώστε να μπορέσει να μάθει τους optimum τρόπους σε κάθε μικροπραγματάκι της κιθαριστικής τεχνικής, για  να μπορέσει να φτάσει από το συμπαθητικό/ καλό επίπεδο στο επόμενο level.  Επαναλαμβάνω, όπως έχω πει κ σε πολλά βίντεο , για την ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι απλά δύσκολο , δεν είναι ΚΑΝ ΕΦΙΚΤΟ να μπορέσουν να φτάσουν υψηλό επίπεδο παιξίματος χωρίς πολύ ενδελεχή και λεπτομερειακή καθοδήγηση από έναν έμπειρο καθηγητή ηλεκτρικής κιθάρας.

[panixgr]

Και εδώ να πούμε, οτι όλοι μα ΟΛΟΙ οι κιθαρίστες του μπαμ του Thrash metal '80ς είχαν δασκάλους!!

[saved]

Εδω οι slayer για να γραψουν το reign in blood καναν μαθηματα..ασε,ολο το big4 μπαζα..εε..μπαζει θελω να πω..

[panixgr]

Εδω οι slayer για να γραψουν το reign in blood καναν μαθηματα..ασε,ολο το big4 μπαζα..εε..μπαζει θελω να πω..

απο τους 4 θα συμφωνήσουμε οτι οι ανώτεροι τεχνικά ήταν ο Kirk Hammet και ο Dan Spitz.... ε.... ο Kirk είχε πάρει μαθήματα απο τον Satriani, ενώ ο Dan έκανε μαθήματα jazz και μελετούσε 5 ώρες την μέρα.. Megadeth και Slayer δεν πιάνονται .... χε χε αν και αυτοί θα πήραν μαθήματα σε κάποια φάση.

[talfarlow]

Από την εμπειρία μου, όταν λέει κάποιος ότι παίζει τα ίδια και τα ίδια...Δεν εννοεί ότι παίζει αυτά που παίζει χειρότερα από ότι θα μπορούσε να τα παίξει ΑΝ τα μελετούσε!
Το επίπεδο γενικότερης κιθαριστικής κατανόησης του σε συνδυασμό με την μελέτη που έχει κάνει (τον τρόπο δηλαδή που ξέρει να μελετάει σαν αυτοδίδακτος), τον έχει φτάσει μέχρι αυτό το συγκεκριμένο επίπεδο (με το οποίο δεν είναι ευχαριστημένος) και τον έχει κρατήσει στάσιμο εδώ και πολλά χρόνια ίσως και 10ετιες στο να παίζει τα ίδια και τα ίδια και να μην μπορεί να γίνει καλύτερος, με αυτά τα συγκεκριμένα δεδομένα.   Για αυτό και έχουμε το θέμα κάποιος να παίζει τα ίδια και τα ίδια για ΠΟΛΛΑ χρόνια, χωρίς ουσιαστική βελτίωση
Με απλά λόγια - σχεδόν ποτέ κανένας δεν λέει “τι καλά που θα έπαιζα αν μελετούσα”! Αυτό που ακούω συνέχεια είναι “Παίζω εδώ και πολύ καιρό κ όσο και να παίζω/μελετάω κλπ, ακούγεται ουσιαστικά του ίδιου επιπέδου τελικό αποτέλεσμα”
Η  διαφορά του παίζω κάποια πράγματα “ καλά” ή “αρκετά καλά” και τα παίζω σε (perfomance level) άψογα  - είναι ακριβώς ο λόγος για το οποίο είναι απαραίτητο να συνεργαστεί  κάποιος με έναν εκπαιδευμένο επαγγελματία καθηγητή - ώστε να μπορέσει να μάθει τους optimum τρόπους σε κάθε μικροπραγματάκι της κιθαριστικής τεχνικής, για  να μπορέσει να φτάσει από το συμπαθητικό/ καλό επίπεδο στο επόμενο level.  Επαναλαμβάνω, όπως έχω πει κ σε πολλά βίντεο , για την ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι απλά δύσκολο , δεν είναι ΚΑΝ ΕΦΙΚΤΟ να μπορέσουν να φτάσουν υψηλό επίπεδο παιξίματος χωρίς πολύ ενδελεχή και λεπτομερειακή καθοδήγηση από έναν έμπειρο καθηγητή ηλεκτρικής κιθάρας.

Όλα όσα γράφεις έχουν δευτερεύουσα σημασία.Το perfomance level αποκτιέται παίζοντας ζωντανά σε κόσμο και μόνο.Και όχι απλώς να παίξεις 15 λεπτά για να δείξεις αν παίζεις, αλλά παίζοντας χρόνια και με διαφορετικούς φυσικά μουσικούς.Εκεί αυξάνεις την αντίληψη σου και την ικανότητα σου.Ο δάσκαλος είναι άλλο θέμα και το κατά πόσο κάποιος τον χρειάζεται.

Επίσεις λες ότι
η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι απλά δύσκολο , δεν είναι ΚΑΝ ΕΦΙΚΤΟ να μπορέσουν να φτάσουν υψηλό επίπεδο παιξίματος χωρίς πολύ ενδελεχή και λεπτομερειακή καθοδήγηση από έναν έμπειρο καθηγητή ηλεκτρικής κιθάρας.

Πάλι αυτό είναι τραβηγμένο.Είναι στην επιθυμία του καθενός το κατά πόσο θα εξελιχθεί ασχέτως διδαχής.Πάρε για παράδειγμα "καθηγητές" που παίζουν τα ίδια και τα ίδια 15-20 χρόνια και έχουν βολευτεί γιατί δεν αρέσκονται σε κάτι άλλο από τόση κιθαριστική τέχνη.Πόση εξέλιξη να έχει κάποιος έτσι..

[mouz]

Ένα ποντιακό ανέκδοτο είναι πολύ σχετικό με την κουβέντα, το παραθέτω σύντομα:


Ο Κωστίκας θέλει να αγοράσει αυτοκίνητο, ένα 'τουότα'. Ο Γιωρίκας του λέει 'να αγοράσεις 'Πε Εμ Βε', για να καταλάβεις για τι αυτοκίνητο μιλάμε, σκέψου μόνο ότι 6 η ώρα είσαι Θεσσαλονίκη, 6μιση είσαι Κιλκίς. Μόνο αυτό σκέψου.


Ένα μήνα μετά, ο Κωστίκας αγόρασε toyota. Όταν ο Γιωρίκας τον ρώτησε γιατί, ο Κωστίκας απάντησε:
'Κοίταξε να δεις, νούνισα (στα ποντιακά σκέφτηκα καλά - έβαλα το νου  να δουλέψει). Και είπα: Τι δουλειά έχω εγώ 6μιση στο Κιλκίς;'


Με λίγα λόγια: Αν η κιθάρα δεν είναι το επάγγελμά μας, το που θα πάμε είναι αδιάφορο. Το θέμα είναι να ευχαριστηθούμε την πορεία (ή τη στασιμότητα, με όποιο τρόπο και αν αυτή οριστεί). Αν πχ κάποιος δεν βελτιώνεται για πολύ καιρό αλλά παίζει καινούργια τραγούδια, δεν το ευχαριστιέται;


Ο δάσκαλος για μένα είναι περισσότερο κίνητρο να συνεχίσω να ασχολούμαι και να μην την αφήσω σιγά σιγά παρά εργαλείο βελτίωσης (παρότι όπως είπα και πιο πάνω έχω βελτιωθεί πολύ με το δάσκαλο). Περνάω και καλά την ώρα του μαθήματος, που στην ηλικία μου είναι φυσικά πολύ σημαντικό. Αλλά αυτό το ζήτημα είναι νομίζω πλέον κυρίως οικονομικό και χρόνου.

[Βραζίλης]

Το perfomance level αποκτιέται παίζοντας ζωντανά σε κόσμο και μόνο.Και όχι απλώς να παίξεις 15 λεπτά για να δείξεις αν παίζεις, αλλά παίζοντας χρόνια και με διαφορετικούς φυσικά μουσικούς.Εκεί αυξάνεις την αντίληψη σου και την ικανότητα σου.Ο δάσκαλος είναι άλλο θέμα και το κατά πόσο κάποιος τον χρειάζεται.

Δεν είναι ακριβώς έτσι... Αναμφισβήτητα το πάλκο είναι μεγάλο σχολείο, αλλά μόνο η πρακτική (χωρίς θεωρία και καθοδήγηση) δεν θα φτάσει κανέναν στο μέγιστο δυνατό επίπεδο (εκτός βέβαια, αν κάποιος δεν επιθυμεί το μέγιστο δυνατό αλλά απλά να κάνει το χόμπυ του, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας στην παρούσα συζήτηση). Μπορούμε να σκεφτούμε άπειρα παραδείγματα σε άλλες δραστηριότητες. Π.χ. Θα γίνει κανείς πρωταθλητής απλά τρέχοντας στον στίβο ή παίζοντας μπάλα στην αλάνα; Θα γίνει ραλίστας απλά "σπάζοντας" το αμάξι του στα βουνά; Θα γίνει σεφ επειδή απλά του αρέσει να μαγειρεύει και βλέπει συνταγές στο ίντερνετ και στην τιβί; κ.ο.κ.

Αν κάποιος θέλει να ξεπεράσει το τέλμα στο οποίο έχει βρεθεί, σχετικά με το παίξιμό του, φυσικά μπορεί να επιλέξει να "αυτοδιδαχθεί" διαβάζοντας βιβλία και βλέποντας μαθήματα στο youtube, αλλά αυτό που δεν σκέφτεστε μερικοί όταν λέτε "αυτοδιδασκαλία" είναι ότι ο "μαθητής" ψάχνει και βρίσκει βιβλία, μαθήματα, συμβουλές που έχουν φτιάξει κάποιοι με παραπάνω γνώσεις από αυτόν, κάποιοι καθηγητές! Γιατί, δεν είναι δυνατόν κάποιος να διδάξει τον εαυτό του πράγματα που δεν γνωρίζει. Κάποιος πρέπει να του προσφέρει την γνώση αυτή. Η διαφορά λοιπόν είναι ότι ο "αυτοδιδασκόμενος" ψάχνει από εδώ κι από εκεί να βρει σκόρπιες πληροφορίες και δεν έχει κανέναν να του πει αν αυτό που βρήκε είναι σωστό και αυτό που κάνει το κάνει καλά, ενώ αυτός που έχει καθηγητή έχει την καθοδήγηση και οργανωμένες τις πληροφορίες και επίσης έναν άνθρωπο που ξέρει κάτι (έως πολλά) παραπάνω και μπορεί να κρίνει έναν μαθητή. Αυτό είναι που λέει και ο Ιωάννης, δεν είναι απαραίτητο να γίνουν όλοι "πρωταθλητές", αλλά όσοι θέλουν χρειάζονται καθοδήγηση (εκτός βέβαια ελάχιστων εξαιρέσεων-ταλέντων, για να μην είμαστε απόλυτοι)
Έτσι είναι τα πράγματα είτε το θέλουμε είτε όχι. Ο κάθε ενδιαφερόμενος κάνει τις επιλογές του ανάλογα με τα γούστα του, τον χρόνο του, και βέβαια το budget του.

[talfarlow]

Συμφωνώ με την άποψή σου και όσα σκέφτεσαι.
Φυσικά η αυτοδιδαχή σημαίνει ψάξιμο και εξέλιξη αλλιώς χωρίς αυτά θα έπρεπε να λέγεται χόμπι που άλλοτε το εξασκείς άλλοτε όχι.
Το ζωντανό παίξιμο με ορχήστρες προϋποθέτει τις γνώσεις που αναφέρεις(αρμονία, ίσως κάποιο μάθημα για ένα χρονικό διάστημα έως ότου κατατοπιστείς και βάλεις ένα πρόγραμμα μπροστά σου σε βάθος χρόνου), αλλά αυτές δεν είναι αρκετές να σε κάνουν να φτάνεις συχνά κοντά στο perfomance level.
Πολλά μπορούμε να πούμε.

Απλώς πιστεύω ότι το ask the guitar coach έχει κουράσει λίγο.
Οι επιλογές ερωτήσεων είναι πάντα θεωρητικό-φιλοσοφικού περιεχομένου χωρίς να καταλαβαίνει ο "θεατής" τι ακριβώς θα διδαχθεί αν πληρώσει για μαθήματα.
Γενικώς πάντως, οι διαπιστώσεις και κάπως σε μικρότερο βαθμό οι παρατηρήσεις που γίνονται μέσα στα βίντεο, τις περισσότερες φορές είναι εύστοχες.
Καλό είναι να χαζέψεις κάνα 2-3λεπτο αλλά από εκεί και πέρα αν δεν πιάσεις όργανο όλα παραμένουν θεωρία.
Ο κόσμος θα προτιμούσε ουσιαστικά παιξίματα, licks, αρμονικές αναλύσεις για να μαθαίνει και κάτι παίζοντας η απλώς βλέποντας.
Καποιο Transcription ίσως?Έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται άμεσα ο υποψήφιος μαθητής τις ικανότητες αρχικά αλλά και την μεταδοτικότητα του πιθανού δάσκαλου του..Κάποιο εξειδικευμένο βίντεο.
Εφόσον ζητάς πελάτες σε φόρουμ για κιθάρα βγες και παίξε να δειγματίσεις και έπειτα διδάσκεις.Και μακάρι να έχεις και πολλούς μαθητές.
Όσα γράφω δεν έχουν καθόλου σκοπό για αντιπαραθέσεις ούτε και θέλω δήθεν να λέω στον καθένα πως να κάνει την δουλειά του,απλώς είναι προσωπική μου άποψη και δεν ζητάω από κανένα να την υιοθετήσει.

[Guitar Fan]

είναι πολύ θετικό που γίνεται συζήτηση για Performance Level.


και νομίζω το να παίζεις απλά πράγματα αλλά τέλεια, PL, είναι πολύ πιο σπουδαίο από το να έχεις προχωρήσει, να έχεις "ανέβει" σε positions, στην V, στην VII, στην ΙΧ αλλά να τα παίζεις άτσαλα.


τι να την κάνεις την Θεωρία και τα περαιτέρω αν δεν μπορείς να παίζεις τα απλά πράγματα γρήγορα και τέλεια,
αλλά ακόμα και αυτό θέλει χρόνο να το πετύχεις αλλά μπορείς να το πετύχεις χωρίς να κάνεις μαθήματα.


πχ τα Βιβλία του Stetina μπορεί κάποιος να τα μάθει να τα παίζει τέλεια, Performance Level, αλλά θέλει χρόνο και θα πρέπει να παίζει συνέχεια τα ίδια κομμάτια και να μην τα βαριέται, στην ουσία δεν "παίζει κιθάρα" αλλά "μαθαίνει να παίζει κιθάρα" και διαφορά μεταξύ αυτών των δύο εννοιών είναι τεράστια.

δηλ. είναι σαν να μην μπορείς να βάλεις Καλάθι στο Μπάσκετ από τα 3 μέτρα και να προσπαθείς να βάλεις τρίποντο, δεν γίνεται.


οπότε νομίζω ότι πρέπει να πας αργά, να μην βιάζεσαι να τα "ξεπετάξεις" για να παίξεις metallica ή Hendrix γιατί απλά είναι ανέφικτο και ο δάσκαλος οταν πας απο τα απλά θα σε αρχίσει και αμα δει ότι δεν τα ξέρεις θα επιμείνει στα απλά μέχρι να τα κατακτήσεις, αν φυσικά είναι τίμιος και σωστός.


φυσικά θα μπορείς να προχωρήσεις και να δοκιμάσεις τα επόμενα μαθήματα αλλά πάντα πρέπει να γυρνάς πίσω και να τσεκάρεις πόσο τέλεια μπορείς να παίζεις τα απλά.






   

[talfarlow]

Δεν πιστεύω ότι στόχος του κάθε παίκτη είναι να γίνει βιτρίνα κάποιου άλλου.
Αλλά να ενσωματώνει στην δική του προσωπικότητα είτε αυτό λέγεται τεχνική είτε θεωρία.
Ότι έκανε και ο hendrix που αναφέρεις.

[Guitar Fan]

Δεν πιστεύω ότι στόχος του κάθε παίκτη είναι να γίνει βιτρίνα κάποιου άλλου.
Αλλά να ενσωματώνει στην δική του προσωπικότητα είτε αυτό λέγεται τεχνική είτε θεωρία.
Ότι έκανε και ο hendrix που αναφέρεις.

αυτό που λες είναι ή για τους πολύ ταλαντούχους, άτομα που χρειάζονται μόνο μερικά χρόνια για να μάθουν κιθάρα και μετά λόγω έμπνευσης δημιουργούν τα δικά τους τραγούδια, πχ ο Erick Clapton χρειάστηκε μόνο 4 χρόνια για να αρχίσει να γράφει
ή για αυτούς που παίζουν κιθάρα χρόνια και δοκιμάζουν τις εμπνεύσεις τους αυτοσχεδιάζοντας,


αλλά υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που θέλουν να μάθουν να παίζουν γνωστά τραγούδια τα οποία από τεχνικής άποψης μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολα.
Φυσικά υπάρχουν και γνωστά τραγούδια που είναι απλά από πλευράς σύνθεσης, πχ τα ονομαζόμενα 4 Chord songs, αλλά πρέπει να τα παίξεις τέλεια

[talfarlow]

Αυτό που παραθέτεις το πιστεύω για όλους όσους παίζουν, όχι μόνο τους ταλαντούχους.
Δεν διαφωνώ, απλώς να διευκρινίσω πως όσα χρόνια και να ζήσεις παίζοντας , πάντα θα υπάρχει κάτι καινούριο να μάθεις.
Και σχετικά με το Transcription που λες, συμφωνώ και επαυξάνω.100 ώρες πιστεύω ότι είναι ένας σεβαστός χρόνος για οποιονδήποτε.Και όχι σε ένα μόνο είδος μουσικής .Τώρα για όσους ανεβοκατεβαίνουν αδιαλείπτως στην ηλεκτρική κλίμακες και arpeggio, χιλιοπαιγμένα πράγματα δηλαδή εδώ και πάνω από 40 χρόνια, αλλά δεν είναι ικανοί να παίξουν έναν καθαρό αυτοσχεδιασμό της προκοπής αλλά ούτε και γνωρίζουν-χρησιμοποιούν πάνω από 6-7 συγχορδίες, μάλλον δεν έχουν ασχοληθεί με αυτό που λες.Να βγάζουν δηλαδή και τίποτα εκτός από το να ασχολούνται με ασκήσεις.
ΟΙ δικές μου ασκήσεις πάντως περιλαμβάνουν πολύ κασμά, φτυάρι και κλάδεμα, οπότε όταν την πιάνω νιώθω σαν να έχω παίξει 6-7 ώρες.Μου μένει έτσι και αρκετός χρόνος για να βγάζω καινούρια πράγματα.

Νομίζω πως δεν έχω κάτι παραπάνω να πω σε αυτό το θέμα.

[Jimm@koss]

Ολα ειναι στο μυαλο και στην καρδια παιδια. Ο καθενας μας εχει τα συν και τα πλην του. Βασικο ειναι να θετεις στοχους. Δεν προκειται ο δασκαλος να σε βελτιωσει αν δεν το θελεις πραγματικα. Νομιζω οτι ο δασκαλος μπαινει στην μεση οταν θες να δημιουργησεις πιο συνθετα πραγματα που ειναι εκει να σου εξηγει αποριες η τι κανεις λαθος. Κατι στο οποιο το ιντερνετ πασχει. Τα online μαθηματα δεν σου δινουν αυτην την δυνατοτητα και απευθυνονται σε μαζες και οχι σε μεμονωμενα ατομα με ιδιαιτεροτητες στο παιξιμο. Μπορεις ομως να βρεις χρησιμες πληροφοριες που θα σε βοηθησουν να εξελιχθεις εαν και εφοσον το θες.
Και εδω αρχιζεις και κατηγοριοποιεις τι θες να βελτιωσεις. Κανεις την αυτοκριτικη σου και εστιαζεις σε ενα προβλημα την φορα. Δεν υπαρχει περιπτωση να μην βελτιωθεις αν σ αρεσει αυτο που κανεις και αυτο που θες να φτασεις.

Η καρδια δινει τον παλμο σε ολο το σωμα και ο εγκεφαλος μας τον αποκωδικοποιει μεσω των νευρων για να δημιουργησει. Η εκμαθηση και η βελτιωση ειναι αναποφεκτα εαν παιδευουμε το μυαλο μας και οχι τα δαχτυλα και τον καρπο μας. Τα δαχτυλα μας ειναι απο φυσιν πολυ γρηγορα και μπορουν να πατησουν παντου και με οποιονδηποτε τροπο.

[Ioannis Anastassakis]

Αν κάποιος θέλει να ξεπεράσει το τέλμα στο οποίο έχει βρεθεί, σχετικά με το παίξιμό του, φυσικά μπορεί να επιλέξει να "αυτοδιδαχθεί" διαβάζοντας βιβλία και βλέποντας μαθήματα στο youtube, αλλά αυτό που δεν σκέφτεστε μερικοί όταν λέτε "αυτοδιδασκαλία" είναι ότι ο "μαθητής" ψάχνει και βρίσκει βιβλία, μαθήματα, συμβουλές που έχουν φτιάξει κάποιοι με παραπάνω γνώσεις από αυτόν, κάποιοι καθηγητές! Γιατί, δεν είναι δυνατόν κάποιος να διδάξει τον εαυτό του πράγματα που δεν γνωρίζει. Κάποιος πρέπει να του προσφέρει την γνώση αυτή. Η διαφορά λοιπόν είναι ότι ο "αυτοδιδασκόμενος" ψάχνει από εδώ κι από εκεί να βρει σκόρπιες πληροφορίες και δεν έχει κανέναν να του πει αν αυτό που βρήκε είναι σωστό και αυτό που κάνει το κάνει καλά, ενώ αυτός που έχει καθηγητή έχει την καθοδήγηση και οργανωμένες τις πληροφορίες και επίσης έναν άνθρωπο που ξέρει κάτι (έως πολλά) παραπάνω και μπορεί να κρίνει έναν μαθητή. Αυτό είναι που λέει και ο Ιωάννης, δεν είναι απαραίτητο να γίνουν όλοι "πρωταθλητές", αλλά όσοι θέλουν χρειάζονται καθοδήγηση (εκτός βέβαια ελάχιστων εξαιρέσεων-ταλέντων, για να μην είμαστε απόλυτοι)
Έτσι είναι τα πράγματα είτε το θέλουμε είτε όχι. Ο κάθε ενδιαφερόμενος κάνει τις επιλογές του ανάλογα με τα γούστα του, τον χρόνο του, και βέβαια το budget του.

Αψογη τοποθετηση - αυμφωνω απολυτα!