Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΟΡΙ
Ενα κυμα ,στον βραχο που σπαει
μια νεραιδα μαζι κουβαλαει
στο ακρωτηρι απαλα την αφηνει
της λεει αντιο παφλαζει και σβηνει
Το αγορι που εχει μεινει μονάχο
καθισμενο στον μεγαλο τον βραχο
μες στα δαχτυλα το τσιγαρο που στριβει
μες στα δακρυα η ιστορια που κρυβει
Ξαφνικα η νεραιδα μπροστα του προβαλει
μα εκεινος ο αμοιρος την περασε γι'αλλη
το κοριτσι του ενομισε πως ηρθε στο βραχο
που τον λυπηθηκε μαλλον που τον ειδε μοναχο
και σφιχτα την αγκαλιαζει
η νεραιδα ομως τρομαζει
θρυψαλα γινεται ,σκονη
και ολουθε γυρω απλωνει
και ο νεος μονος μενει
και στο βραχο πανω γερνει
το τσιγαρο αναβει,σβηνει
και ποταμια δακρυα χυνει
Μα κι,η νεραιδα ειναι μοναχη
και φοβαται που νυχτωνει
για κρεβατι της οι βραχοι
και δυο φυκια για σεντονι
Α.Π.
