Η αλήθεια πως ντρέπομαι λίγο

, αλλά θα το κάνω

. Καταθέτω την πρώτη μου ολοκληρωμένη στιχουργική απόπειρα, η οποία μάλιστα έχει αποκτήσει και μελωδία.
ΠΟΤΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΑΛΗ ΜΟΥ
Πότε χαμογελάς καλή μου
Σαν έχει άστρα ο ουρανός
Σαν δίνω το φιλί μου
Σαν βγάζει ο λόγος φως
Πότε χαμογελάς καλή μου
Όταν χιονίζει ο καιρός
Όταν χτυπιέσαι μόνη
Σαν φεύγει ο τροχός
Πότε χαμογελάς καλή μου
Σαν κλαίνε πια τα μάτια μου
σαν φεύγεις και σε χάνω
Στα δώρα της νυκτός
Πες μου για να ξέρω
Τι δώρα να σου φέρω
Πάντα να χαμογελάς
Να ξέρω που πηγαίνω
Να μάθεις πια να μ’ αγαπάς
Να μάθω να ανασαίνω
Τα μάτια σου σα λάμπουνε
Ανατριχιάζει ο κόσμος
Το πέλαγος κρυώνει
Φωτίζει ο ουρανός
Τα μάτια σου σα λάμπουνε
Τα νύχια μου μασάω
Το σώμα μου πιζμώνει
Ξεχνώ να περπατάω
Τα μάτια σου σα λάμπουνε
Δε μου το συγχωρεί ο Θεός
Που εγώ κοιμάμαι μόνος
Και σέρνομαι στους δρόμους
Πες μου για να ξέρω
Τι δώρα να σου φέρω
Πάντα να χαμογελάς
Να ξέρω που πηγαίνω
Να μάθεις πια να μ’ αγαπάς
Να μάθω να ανασαίνω