Ξέρω ότι θα το μετανοιώσω αυτό, αλλά να... η διάθεση της στιγμής...
Να με δεις στ’ όνειρό σου
Σα σκιά, στ’ όνειρό σου
Να γλυστρήσω, να μπω
Και γλυκά στο μυαλό σου
Μια γωνίτσα να βρω
Φυλαχτό της νυχτιάς σου
Μες στους μαύρους καιρούς
Να κρατήσω μακριά σου
Εφιάλτες κι εχθρούς
Να με δεις στ’ όνειρό σου
Οπτασία θολή
Σαν κομμάτι δικό σου
Που ξεχνάς το πρωί
Μια γωνιά στην ψυχή σου
Δε γυρεύω, γιατί
Μια στιγμή στην σιωπή σου
Θα μου είν’ αρκετή
Στο γλυκό λήθαργό σου
Σαν ζητήσεις φυγή,
Να με δεις στ’ όνειρό σου
Κι ας χαθώ την αυγή._
Σε εκείνον που με έκανε πιο δυνατή επειδή δεν κατάφερε να με σκοτώσει.