ΣΤΗΝ ΚΑΦΤΡΑ ΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ
Θελει η νυχτα να περασει την κλωστη απ'το βελονι
για να ραψει την καρδια της που εχει τρυπες και κρυωνει
μα τα αστερια εχουν σβησει και δεν εχει βγει φεγγαρι
και οι σβησμενες οι φωτιες της δεν της κανουνε την χαρη
και η κλωστη και το βελονι μενουν χωρια
οπως μενει η χαρα κι η στεναχωρια
Μες στα ονειρα της νυχτας μπηκαν μαγγισες και δρακοι
γι αυτο αγρυπνη εχει μεινει μοναχή σε ενα παγκακι
και τα μυστικα της κρυβει στον καπνο που καταπινει
να ερθει η μερα και να σβησει και αορατη να γινει
και στην καφτρα του τσιγαρου μες στο βραδυ
εχει αναψει το βαθυτερο σκοταδι
Α.Π.
