Αυτόν τον έρωτα καρδιά μου τον χαράμισες
και της αγάπης το ναό εγκαταλείπεις
χρόνια στους κήπους του κορμιού σου με σεργιάνισες
μα ξαφνικά τις πόρτες έκλεισες και λείπεις
Με ξένους ήλιους προχωράς κι είναι μαρτύριο
κι αντί φιλιά στάξαν τα χείλη δηλητήριο
Αγάπης λόγια κι όρκους έρωτα αθέτησες
με τα φιλιά σου ξεδιψάς δυό ξένα χείλη
κακό φινάλε για τους δυο μας σκηνοθέτησες.
Με τι καρδιά, μου λες να μείνουμε δυο φίλοι?
Με ξένους ήλιους προχωράς κι είναι μαρτύριο
κι αντί φιλιά στάξαν τα χείλη δηλητήριο
