ΘΥΜΟΣ
ανασαίνει σαν χίλιες φουρτούνες
λες και σέρνει απ' τα πόδια κουδούνες
η φωνή του βροντή είναι και μπόρα
η ματιά του κακιά και αιμοβόρα
λες και κρέμεται από μιά κρεμάλα
λες και πνίγεται μέσα στην γυάλα
γράφει στίχους και όλο ραπάρει
σαν μία χύτρα προτού να κρεπάρει
να δηλώσει κάπως την παρουσία του
μήπως δούνε και την απουσία του
σούζες κάνει και τσίτα μαρσάρει
και με χίλια μπροστά της φρενάρει
μουσική μες στο αμάξι στο τέρμα
τατουάζ που του κρύβουν το δέρμα
και σφηνάκια δυό δυό κατεβάζει
βρίζει, σπρώχνει και με όλους τα βάζει
από το μπαρ τον πετάξανε πάλι
και στο σπίτι τον πήγαν τσουβάλι
γιατί τόσο εκείνη του λείπει
και ο θυμός του γιατρειά για την λύπη
Α.Π.
