Με τ’ άστρα τ’ ουρανού σε αρχαίο κάρμα
με χάρτινο φεγγάρι για οβολό
σε ποιες αγάπες ν’ ανεβώ το άρμα
ποιου έρωτα να πάρω το γιαλό
Με οράματα σατράπες να σ’αλώσω
με μπόρες, μα με δίχως αστραπές,
ποια χείλη με φιλιά μου να μελώσω
που λόγια έχουν πει γι’ ανατροπές
Και με όνειρα φτενά, σαν του πελάγου
το κύμα, που ξεβράζει τους καημούς,
ποια λόγια ν’ ατενίσω αρχαίου μάγου
που λησμονιάς μου δείχνουνε βωμούς
