Στης παγωνίτσας μου το δώμα
λίγο πιο πάνω απ’ το παρτέρι
έκανες το κορμί μου λιώμα
καθώς σου έστηνα…. καρτέρι….
Άγγιζες φως μου τ’ όνειρό μου
το «Σ’ αγαπώ» ήταν ωδή σου
κι έστελνες το… ανεμόπτερό μου…
στις εκβολές του Παραδείσου
Λες και το σώμα σου γεννήθη
στον έρωτά μου να ‘ναι αλάτι,
το πιο όμορφό μου παραμύθι
κι εσύ, η γλυκιά μου η Χιονάτη….
Κι ύστερα απ’ τη θύελλά σου
στο τέλειωμα , γλυκιάς ερήμου,
τα μαγικά τα δάχτυλά σου
πως ηρεμούσαν το κορμί μου!!!!!
Στης παγωνίτσας μου το δώμα
Θε’ μου γλυκές στιγμές που υφαίνεις….
να σου φωνάζω: «Θέλω ακόμα….»
να μου φωνάζεις: «Με πεθαίνεις!!!!»
