Η νύχτα , δίχως άστρο…. χάλι….
κι ενώ έφτιαχνες, αγάπης κάστρο
μου είπες: «Κυβέρνησέ με πάλι
πεθαίνει η αγάπη δίχως άστρο…»
Πήρες του έρωτα τη λάμψη
και με δαδί ένα φιλί μου
την πυρκαγιά έχεις ανάψει
σε Δύση.. και σε Ανατολή μου!!!!
Κλεισμένος σ’ έρωτα κοχύλι
σφαγμένος από αγάπης λάμα
ρουφώ το μέλι σου απ’ τα χείλη
και πίνω του κορμιού το… νάμα….
Η νύχτα δίχως άστρο…βόλι….
τ’ αστέρια ρίχνεις στην ποδιά μου
κι εγώ , ανοχύρωτη είμαι πόλη…
που τη λεηλατείς καρδιά μου!!!!
