Φίλε... Μ' αρέσει πολύ σαν σκέψη. Αυτός ο πόλεμος μέσα μας να φύγουμε ή να μείνουμε κοντά στο αντικείμενο πόθου μας. Το πιοτό, ο θυμός, το πείσμα, η ενοχή, και στο τέλος η αδυναμία μας. Ένα θα σου πω. Προσπάθησε να μην την πληγώνεις. Μη ξεχνάς ότι την αγαπάς. Δε χρειάζονται όλα τα υπόλοιπα. Κράτα τα μέσα σου γιατί θα την πληγώσεις, και μετά θα σε πονάει αυτό και υα μετανιώνεις... Υπομονή, φίλε. Επένδυσε έτσι όμορφα στη δημιουργία.
