Υπάρχει μία ανεξήγητη στιγμή
Της ξενιτιάς ένα μαρτύριο
Τρένα σφυρίζουν στο σταθμό
Εσύ κρατάς το εισιτήριο.
Το μέρος που θα πας είναι μακρύ
Ο χωρισμός θα είναι κολαστήριο
Στο ένα χέρι κρατάς μία αγκαλιά
Και στο άλλο διαβατήριο.
Στα μάτια σου γυρνούν ακρογιαλιές
Οι ψίθυροι στα αυτιά σου μεγαλώνουν
Τα όνειρα πεθαίνουνε στο χτες
Οι νοσταλγίες τον πόνο μαστιγώνουν.
Θέλεις απόψε να χορέψεις ζεμπεκιά
Να χτυπήσεις τη γροθιά σου στο τραπέζι
Από τα χείλη να τραβήξεις ρουφηξιά
Που η μοίρα τόσο άδικα σε παίζει.
