εγώ θα διαφωνήσω με το "pipers" από floyd και το "load" από metallica.
Το pipers ήταν ο πρώτος δίσκος των floyd, με "αρχηγό" τον Syd. Αν αρχίσει κανείς από την εποχή που άρχισαν να γίνονται ευρέως γνωστοί (atom heart και μετά), προφανώς θα του "ξενίσει". Όμως, αν πάρει τα πράγματα με τη φυσική ροή τους και "χωνέψει" ό,τι μιλάμε για τελείως διαφρετική ηχητική εποχή της μπάντας, πιστεύω ότι θα "ανακαλύψει" πολλά σε αυτό το δίσκο. Σίγουρα όχι ο αγαπημένος μου, αλλά τον θεωρό ΕΞΑΙΡΤΙΚΟ. Η ψυχεδέλλεια σε όλο της το μεγαλείο.
Κάτι αντίστοιχο και με το Load. Η διαφορά είναι ότι μιλάμε για δίσκο που βγήκε στο μέσο της καριέρας της μπάντας, και όχι στην αρχή όπως ο προηγούμενος.
Πολύ διαφορετικός από τους προηγούμενους, πολύ πιο "εναλλακτικός", όμως αν το δει κανείς ψύχραιμα και όχι σκληροπυρινικά, (κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα) είναι πάρα πολύ καλός. Πολλοί υποθέτω επηρεάζονται στην κρίση τους και από μη μουσικά δεδομένα που άλλαξαν με την έλευση του δίσκου αυτού, όπως η εμφάνιση των μελων, η μαρκετίστικη πολιτική που ακολουθήθηκε κτλ.
Το reload από την άλλη δεν είχε κάτι να πει, αφού ήταν ένα load με χειρότερα κομμάτια, ενώ το St. Anger... αυτό ναι, για μένα κακός δίσκος και σίγουρα ο χειρότερός τους...
Εγώ θα απαντούσα στην ερώτηση αυτή το "Pablo Honey" από τους λατρεμένους μου Radiohead. Ευτυχώς εδώ δεν ίσχυσε το "η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται"...
