Tο Σεπτέμβρη του '96, όταν ο Vai έδωσε την απίστευτη (και για μοναδική φορά) συναυλία με την Kilbourn orchestra, μου έκανε από την αρχή εντύπωση που είχε δύο μεγάλα monitor μπροστά του και μία 200-άρα κεφαλή Marshall (ναι, Marshall ήτανε) με δύο καμπίνες πίσω του. Φυσικά και μου έκανε εντύπωση, διότι ήμασταν σε ένα πανεπιστημιακό Music Hall (στο Eastman School of Music) 1000 θέσεων, και όταν η ορχήστρα έκανε τεστ ήχου και κούρδιζε, ήταν πασιφανές ότι δεν υπήρχαν μικρόφωνα για την ορχήστρα, και τα drums είχαν μεν μικρόφωνα, αλλά ακούγαμε περισσότερο το φυσικό ήχο τους.
Η απορία λύθηκε μετά από ένα κομμάτι του Zappa (δε θυμάμαι ποιό), που ο Vai πάτησε την πεταλιέρα και προφανέστατα έβγαλε όλα τα noise gates και στάθηκε πρώτα μπροστά στο αριστερό μόνιτορ. Βγαίνει λοιπόν μία αρμονική, μετά κάνει ένα βήμα με αναπήδηση προς τα δεξιά του, πάει μπροστά στο άλλο μόνιτορ βγαίνουν 7 ημιτόνια πάνω, ύστερα κάνει πίσω και βρίσκεται μπροστά στις καμπίνες του Marshall, 4 ημιτόνια χαμηλότερα (τρία πιο ψηλά σε σχέση με τον αρχικό τόνο). Οπότε αρχίζει να χοροπηδάει μία μπροστά δεξιά, μία αριστερά και για ένα περίπου δίλεπτο μας έπαιξε μία μελωδία με τις τρείς αυτές νότες (oι χορδές πάντα ανοιχτές, τάστο δεν ακούμπησε, και που και που κανένα vibrato με το μοχλό), και ο κόσμος ενθουσιάστηκε τόσο που είχε σηκωθεί όρθιος και ούρλιαζε...
Αυτά και για το thread, αλλά ειδικά για να δούμε πόσο πολυμήχανος είναι ο Vai. Φυσικά του ήταν άχρηστα όλα αυτά τα ηχεία για την αίθουσα εκείνη, αλλά το είχε προσχεδιάσει... Τεράστιο λάθος που δε βιντεοσκοπήθηκε η συναυλία, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, δεν είχα ποτέ φανταστεί συμφωνική ορχήστρα να παίζει Zappa ή κομμάτια όπως το "The Attitude Song"... Άλλο να το συζητάμε, και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου...
συνέντευξη επί της συναυλίας στο
http://www.etext.org/zines/ASCII/CosmikDebris/november96.txtμαέστρος: Joel Thome
http://www.purchase.edu/academics/music/faculty/thome/