Πως,θέλεις,τώρα,να πιστέψω
σε κάτι ακόμα
πως,θες,εδώ,να καταθέσω
ψυχή και σώμα;
Αφού, τα λόγια σου τα χάρτινα
με ένα άγγιγμα
σαν βάζα γυάλινα
πέφτουν κάτω και σπάνε .
Πως,θέλεις,τώρα,να με δέσεις
με χάρτινες λέξεις
που η φωτιά της αλήθειας,τις παίρνει
κι η στάχτη τους, απομένει ;
Πως,θέλεις,τώρα,να επουλώσω
κι άλλη πληγή
πως,θες,εδώ,να παραδώσω
κάθε μου λογική;
Τα λόγια σου,επικίνδυνα
και μ'ένα φύσημα
σαν φύλλα κίτρινα
εδώ και εκεί,σκορπάνε.
