Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: Jacksonized στις 28/10/08, 11:30
-
Καποτε εβγαιναν απλες συνθεσεις kai εβγαιναν κομματαρες με πολυ συναισθημα χωρις υπερφορτομενες συνθεσεις, χωρις να χρειαστει να κουρδισουν τις κιθαρες 1000 ταστα κατω, χωρις να προσθεσουν ενα σωρο χορδες για βγαλουν εξτρα ογκο. Μηπως ολα αυτα συμβαλουν στην καλυψη του γεγονοτος οτι δεν υπαρχει εμπνευση σημερα?
-
Διχως να ειναι εδω και χρονια το ειδος που θα επελεγα να ακουσω,με τη συνδρομη του internet φυσικα,ειδα και ακουσα ασυληπτες τεχνικες,ακουσα καινουρια κομματια λιγο-πολυ διαφορετικα απο της εποχης μου.εστιαζοντας τις διαφορες πιστευω,οτι εμπνευση υπαρχει οσον αφορα τη μουσικη αυτη- καθαυτη.Απλως υπαρχει μια μεγαλη ταση προς την υπερβολη,του στυλ(θα γεμισω το κομματι με τοσο δυσκολα σχηματα,που ολοι θα εντυπωσιαστουν με τις δυνοτοτητες μου).αυτο βεβαια παντα υπηρχε,αλλα τωρα...
-
Washburner, μα πως να υπάρχει πλέον η έμπνευση που αναφέρεις :); Οι καημένες οι νότες, 12 είναι στο σύνολο και οι συνδυασμοί τους είναι πεπερασμένοι.. Κατά τη γνώμη μου οι περισσότεροι "συνδυασμοί" (μελωδίες) έχουν παιχτεί ξανά και ξανά (γι'αυτό και ακούμε συχνά-πυκνά σχεδόν 2 ή περισσότερες ίδιες μελωδίες).. Το θέμα τώρα είναι ποιος θα παίξει καλύτερα και όχι ποιος θα παίξει κάτι νέο.. Ευτυχώς όμως τα συγκροτήματα βελτιώνονται και σε τεχνικές και σε ήχους οπότε απέχει πολύ η ημέρα όπου θα βαρεθούμε να ακούμε rock/metal μουσική..
-
Κανεις δεν προκειται ευκολα να παιξει κατι νεο για τον απλουστατο λογο του οτι καποιοι κανουν ξερες αντιγραφες αντι να κανουν κατι καινουργιο και δικο τους.
-
Οι καημένες οι νότες, 12 είναι στο σύνολο και οι συνδυασμοί τους είναι πεπερασμένοι..
faser διαφωνώ σ αυτό....
-
Επισης χωρις να μαι κατα των 7χορδων και των 8χορδων οργανων αλλα δεν θεωρω καινοτομια να προσθετεις μια χορδη για εξτρα ογκο. Θα μου πειτε πες στα στον vai αυτα. Ποσο καιρο ο vai επαιζε με αυτη και μετα το ξαναριξε στις 6 χορδες?
-
παιδιά...δν είναι αναγκαίο να έχεις 7 χορδη για να παίξεις με όγκο...
όμως αν ακούσεις ένα τραγούδι και πεις: "Ωπ! το θέλω κι εγώ αυτόν τον ήχο!"
κ αυτός ο ήχος βγαίνει από την 7η χορδή τότε θα την επιστρατεύσεις...
δν έχουν όλοι οι μεταλάδες 7χορδες...κ όσοι έχουν τη χρησιμοποιούν, δν την έχουν κ κάθεται...
-
Μπορεις καλιστα να κανεις το αναλογο κουρδισμα σε 6χορδη(η αλλιως βαρυτονο κουρδισμα). Επισης η τοσο κρυσταλλινη παραγωγη δεν θα λεγα οτι ταιριαζει σε αυτη τη μουσικη ;D :P
-
Οι καημένες οι νότες, 12 είναι στο σύνολο και οι συνδυασμοί τους είναι πεπερασμένοι..
faser διαφωνώ σ αυτό....
Το ότι αν έχεις διάταξη 12 αριθμών, οι συνδυασμοί που προκύπτουν είναι πεπερασμένοι το λέει η επιστήμη της Στατιστικής.. Από εκεί και πέρα, μπορείς να παίξεις με τους χρόνους για να διαφοροποιήσεις λίγο το κομμάτι σου, αλλά υποσυνείδητα, αρκετά κομμάτια μοιάζουν με άλλα, αν κάποιος τα ακούσει πάνω από 2-3 φορές.. Έχω την πεποίθηση ότι όταν φτιάχνω ένα κομμάτι είναι σχεδόν αδύνατο να μην έχει "γραφτεί" από κάποιον άλλον, έστω και σε εντελώς διαφορετική μορφή (π.χ. εγώ γράφω ένα heavy riff και ο άλλος γράφει beat για house) το οποίο φυσικά την στιγμή που συνθέτω δεν το γνωρίζω..
Ας πάρουμε για παράδειγμα το Revelations των Maiden.. Γνωστό και πολύ όμορφο κομμάτι.. Το βασικό του riff βασίζεται στην μετάβαση Λα-, Φα+, Σολ+.. Αν παιχτεί με 5ες (όπως ακούγεται στο δίσκο) βγαίνουν και τα +/- σύμβολα και έχεις το Λα, Φα, Σολ μοτίβο.. Ε, λοιπόν αυτό το μοτίβο το έχω δει σε πάνω από 10 τραγούδια και δεν θεωρώ ότι έχω ακούσει πάνω από το 5% της μουσικής που κυκλοφορεί στο κόσμο.. Το γεγονός ότι δεν μοιάζουν τα κομμάτια μεταξύ τους έχει να κάνει με τις διαφορετικές φωνητικές γραμμές, με τους διαφορετικούς χρόνους ίσως, κ.λπ.. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή ακούγεται διαφορετικά, η αλληλουχία των νοτών δεν είναι ίδια..
-
Διαφωνω..Και σημερα αλλες μπαντες προσπαθουν να παιξουν με τον ογκο και την τεχνικη και αλλες πιο μινιμαλιστικα.Δεν νομιζω οτι υπαρχει καποιος περιορισμος που λεει οτΙ οι μπαντες σημερα εναπωθετουν ολες τους τις δυναμεις στο να παιξουν ετσι..
Και ετσι θα παραθεσω μια μπαντα που παιζει με πολυ ογκο και καμια ιδιαιτερη τεχνικη αλλα ειναι πολυ πορωτικη.Κατι σαν τους motorhead δηλαδη.Δεν απαιτω να αρεσουν σε καποιον αλλα θελω να δειξω οτι και σημερα μπορει καποιος να παιξει ωραιο μεταλ χωρις παρα πολλα μπιχλιμπιδια.
http://www.youtube.com/watch?v=89h-X-tZa_w (http://www.youtube.com/watch?v=89h-X-tZa_w)
Απο την αλλη ανεξαρτητα απο το αν αρεσει σε καποιον η οχι οι πολυ τεχνικες μπαντες εχουν και αυτες τον σκοπο τους.Και δεν ειναι κατι καινουριο αυτο.Καποτε υπηρχαν οι Yes.Καποτε υπηρχαν οι watchtower.Τωρα υπαρχουν οι meshugah..
Παντως οπως ειπα και στο αλλο θεμα.Ολα ειναι θεμα εξελιξης.
@washburner..Οπως βλεπεις ειναι προσωπικη σου γνωμη..Και ξαναλεω ειμαστε στα τελη των 00s..Δεν ειναι και πολυ της μοδας οι κρυσταλλινες παραγωγες.Οι περισσοτεροι θελουν να γυρισουν πισω.
-
Xωρίς να είμαι κατά της 6χορδης (δεν μπορώ άλλωστε, η κλασική είναι τέτοια...), δεν θεωρώ οτι το να μένουμε σε παλιότερες φόρμες οργάνων είναι το σωστό, επειδή αυτό κάναν οι "παλιοι, που παίζαν απίστευτη μουσική"...
Τώρα, μια εξέλιξη στη τεχνική, είναι αναμενόμενη. Πόσων χρονών είναι η ηλεκτρική κιθάρα? 60? 80? Τί θέλετε δλδ, να μείνει στασιμη η τεχνικής της επειδή παράγινε? Επειδή εσάς σας φαίνεται υπερβολική? Οχι κύριοι, το όργανο έχει ακόμα μέλλον για να εξελίξει τη τεχνική του, και γενικά τις τεχνικές που μπορούν να εφαρμοστούν.
Όσον αφορφά τον όγκο: Και πάλι εξέλιξη του ήχου. Το να βλέπω να κράζετε τύπους που χαμηλοκουρδίζουν, είναι ισάξιο με τους κωλόγερους που κράζαν τους πιτσιρικάδες που βάζαν παραμόρφωση το 60-70, ή όποτε ήταν τελοσπάντων, you catch me...
Τέλος, η έλλειψη συναισθήματος. Καθότι η τεχνική έχει πλέον ανέβει πάρα πολύ, αναγκαστικά για να αναδειχθεί κάποιος (η οποία ανάγκη για ανάδειξη, είναι άμεσα παρελκόμενη του περίφημου ροκ εν ρολλ σόου) πρέπει να ρίξει ένα α βάρος στη τεχνική. Αυτό σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη σχετικώς μουσική παιδεία, μας οδηγεί σε αναρίθμητες ασκήσεις με 0 ερμηνεία. Χωρίς αυτό να σημαίνει οτι προσωπικά αποκλείω τη συνύπαρξη τεχνικής και συναισθήματος.
-
Σιγουρα ειναι προσωπικη μου γνωμη. Μπανταρα οι high on fire αλλα τα φωνητικα τελειως λεμμυ. Δε λεω ωραιο αυτο αλλα γιατι να μην κανει δικα του φωνητικα ο τυπος? Οι meschugah δεν θα λεγα οτι ειναι κατι το πρωτοτυπο αυτο που κανουν. Συνεχιζουν την παραδοση των fear factory. Αυταρεσκο καθικι isnogood τι παει να πει που η ηλεκτρικη ειναι πολλων ετων? Πρεπει να τις αλλαξουμε τα φωτα? 12 νοτες εχει η κιθαρα και οσες χορδες και να προσθεσουμε παλι 12 νοτες θα χει. Το θεμα ειναι η εξελιξη να γινεται για να πιανει τοπο και οχι για ποζερια.
-
Η αφαίρεση είναι πολύ μεγάλη τέχνη και ξεχωρίζει τον καλλιτέχνη από τον τεχνίτη. Ο τεχνίτης όσο πιο δύσκολη η κατασκευή, τόσο καλύτερος τεχνίτης...Ο καλλιτέχνης όσο πιο εμπνευσμένο και άμεσο το μήνυμα τόσο πιο καλλιτέχνης.
Οι νότες πάντα 7 ήτανε αλλά αυτό δεν πτοούσε ούτε τον Μότσαρτ ούτε τον Μπετόβεν, ούτε τον Χατζηδάκη ούτε και τους Pink Floyd. Αρμονίες του τύπου Φα Σολ Λα χρησιμοποιούν όλα τα είδη μουσικής, από το ροκ και το μέταλ μέχρι τη ντίσκο και τα Ηπειρώτικα δημοτικά τραγούδια, αλλά άλλο το Shadow Play και άλλο το Γιάννη μου το μαντήλι σου.
Εγώ πιστεύω πια ότι όσο πιο "δύσκολο" ένα έργο, τόσο περισσότερο θέλει να μας μπερδέψει για να ξεχάσουμε την έλλειψη έμπνευσης. Και προσωπικά προτιμώ τους καλλιτέχνες από τους τεχνίτες...
-
Το βασικό του riff βασίζεται στην μετάβαση Λα-, Φα+, Σολ+.. Αν παιχτεί με 5ες (όπως ακούγεται στο δίσκο) βγαίνουν και τα +/- σύμβολα και έχεις το Λα, Σολ, Φα μοτίβο..
Η λεγόμενη στη μουσική αργκό "Φα-Σολ-Λά-δα"
-
Η αφαίρεση είναι πολύ μεγάλη τέχνη και ξεχωρίζει τον καλλιτέχνη από τον τεχνίτη. Ο τεχνίτης όσο πιο δύσκολη η κατασκευή, τόσο καλύτερος τεχνίτης...Ο καλλιτέχνης όσο πιο εμπνευσμένο και άμεσο το μήνυμα τόσο πιο καλλιτέχνης.
Οι νότες πάντα 7 ήτανε αλλά αυτό δεν πτοούσε ούτε τον Μότσαρτ ούτε τον Μπετόβεν, ούτε τον Χατζηδάκη ούτε και τους Pink Floyd. Αρμονίες του τύπου Φα Σολ Λα χρησιμοποιούν όλα τα είδη μουσικής, από το ροκ και το μέταλ μέχρι τη ντίσκο και τα Ηπειρώτικα δημοτικά τραγούδια, αλλά άλλο το Shadow Play και άλλο το Γιάννη μου το μαντήλι σου.
Εγώ πιστεύω πια ότι όσο πιο "δύσκολο" ένα έργο, τόσο περισσότερο θέλει να μας μπερδέψει για να ξεχάσουμε την έλλειψη έμπνευσης. Και προσωπικά προτιμώ τους καλλιτέχνες από τους τεχνίτες...
Macmisias, δεν ξέρω αν το Shadow Play το παρέθεσες επίτηδες ή το παράδειγμα ήταν τυχαίο, αλλά έχει ακριβώς τις ίδιες συγχορδίες με το Revelations που συζητούσα στο προηγούμενο post μου (Λα, Φα, Σολ).. Σίγουρα εκ πρώτης όψεως δεν μοιάζουν, αλλά αν το ακούσεις 4-5 φορές (αν είσαι μουσικός με την δεύτερη το έχεις καταλάβει) θα τα συνδέσεις σίγουρα.. Αυτό κατά τη γνώμη μου, είναι ένα σημάδι ότι οι συνδυασμοί των 12 νοτών (εγώ βάζω και τις διέσεις στις 7 που αναφέρεις εσύ) κάπου αρχίζουν και τελειώνουν..
-
Αυτό ακριβώς. Είναι και τα δυό τραγούδια σαν δυό ανθρώπους που έχουνε 1.80 ύψος, μακρυά καστανά μαλλιά, πράσινα μάτια και λευκό δέρμα. Πολλές ομοιότητες δηλαδή, αλλά διαφορετικοί άνθρωποι τελικά.
Παλιά είχα ένα πρόβλημα. Η ενασχόληση με τη μουσική, μου είχε δημιουργήσει τη διαστροφή να μη μπορώ να χαρώ σχεδόν τίποτα. Στα πάντα έβρισκα ομοιότητες και έλλειψη φαντασίας. Όταν αποφάσισα να παρατήσω για λίγο τον μουσικό και να γίνω ξανά ακροατής, μπόρεσα να χαρώ και πάλι τη μουσική, αλλά να διαπιστώσω και πόσο διαφορετικά ήταν αυτά που σύγκρινα πριν και τα έβγαζα ίδια. Εδώ το ίδιο κομμάτι παιγμένο από δύο διαφορετικούς μουσικούς είναι τόσο διαφορετικό. Ας μη κολλάμε σε αυτά. Παρθενογέννεση σίγουρα δεν υπάρχει στη μουσική. Αυτό όμως που τα κάνει όλα διαφορετικά είναι τα συναισθήματα που μπορεί να μεταδώσει ή όχι ο καλλιτέχνης. Από αυτή την άποψη λοιπόν εγώ δηλώνω "μινιμαλιστής" γιατί πιστεύω ότι "τα πολλά τερτίπια στη μουσική, είναι φτώχεια"(παράφραση γνωστής παροιμίας of course... ;))
-
faser αν κάτσεις κ αναλύσεις τα τραγούδια με αυτή τη λογική τότε τα μισά θα μοιάζουν με τα άλλα μισά...
σου παραθέτω αυτό το βίντεο όπου αυτός κάνει το ίδιο : http://www.youtube.com/watch?v=JdxkVQy7QLM
επειδή δν έχω ασχοληθεί με τη θεωρία της μουσικής πάρα πολύ ακούω τα κομμάτια όπως περιγράφει ο MACMISIAS τώρα κ δν θα θελα να τα ακούω όπως αυτός παλιά....
Προσωπική μου άποψη...
δν λέω πως το να μπορείς να αναλύεις τα κομμάτια όπως ο Νήο το Μάτριξ είναι κακό...
αλλά οκ..οι νότες μπορεί να είναι οι ίδιες...τα κομμάτια όμως...?
πολλές φορές σκέφτομαι πως σε κομμάτια π αρέσουν στον κόσμο η μουσική δν είναι τίποτα...
αλλά ξεσηκώνει...φανατίζει...κ αυτό είναι που μετράει....
-
Αυταρεσκο καθικι isnogood τι παει να πει που η ηλεκτρικη ειναι πολλων ετων? Πρεπει να τις αλλαξουμε τα φωτα? 12 νοτες εχει η κιθαρα και οσες χορδες και να προσθεσουμε παλι 12 νοτες θα χει. Το θεμα ειναι η εξελιξη να γινεται για να πιανει τοπο και οχι για ποζερια.
Εχμ , αυτό που εννοούσα είναι οτι τα 60-70 χρόνια είναι πολύ λίγα για να πείς οτι η τεχνική του οργάνου έχει φτάσει τα υψηλότερα σημεία της. Ειδικά σε ένα όργανο που προσφέρει απλόχερα πολλές τεχνικές. Και αν με τη φράση "να της αλλάξουμε τα φώτα" εννοείς να εξελίσουμε την τεχνική, έχεις μια distorted άποψη για τη τεχνική.
Αν ΄πάλι εννοείς τη προσθήκη χορδών, τότε έχω 2 πράγματα να πώ:
Α)Θεωρω τις έξτρα χορδές ως μια εξέλιξη του οργάνου.
Β)Το αν ένας παίχτης έχει αγοράσει κιθαρα 7χορδη, επειδή είναι ποζεριά, τότε ο παίχτης έχει λάθος παιδεία, και άποψη επι του οργάνου. Ενα όργανο δεν καθορίζεται απο το παίχτη.
Θα ήθελα βέβαια κάποιος να μου εξηγήσει γιατι μια 7χορδη είναι μια κιθάρα με αλλαγμένα τα φώτα και ποζεράδικη, και όχι ένα εργαλείο που χρειάζεται το κατάλληλο παίχτη...
Οι νότες πάντα 7 ήτανε αλλά αυτό δεν πτοούσε ούτε τον Μότσαρτ ούτε τον Μπετόβεν, ούτε τον Χατζηδάκη ούτε και τους Pink Floyd. Αρμονίες του τύπου Φα Σολ Λα χρησιμοποιούν όλα τα είδη μουσικής, από το ροκ και το μέταλ μέχρι τη ντίσκο και τα Ηπειρώτικα δημοτικά τραγούδια, αλλά άλλο το Shadow Play και άλλο το Γιάννη μου το μαντήλι σου.
Εγώ πιστεύω πια ότι όσο πιο "δύσκολο" ένα έργο, τόσο περισσότερο θέλει να μας μπερδέψει για να ξεχάσουμε την έλλειψη έμπνευσης. Και προσωπικά προτιμώ τους καλλιτέχνες από τους τεχνίτες...
Το θέμα με όλους αυτούς που παρέθεσες, είναι οτι ήταν πρωτοπόροι στο είδος τους. Δεν είχαν ονόματα-γίγαντες σαν αυτά που γρα΄φεις για να τους συγκρίνουν.
Χωρίς να είμαι ο ίδιος τεχνίτης στο όργανο, θεωρώ έναν καλά καταρτισμένο τεχνικά μουσικό πιο ικανό να φτάσει τα σημερινά στανταρ, ωστε να μπορέσει να πρωτοπορήσει. Αν απο κει και πέρα θέλετε να συζητήσουμε για το πως κάποιοι επιλέγουν το δρομο της τεχνικής για να αναδειχθούν, αυτό είναι θέμα υποκειμενικού καλου στον εγκέφαλο. Δεν σημαίνει όμως οτι μόλις κάποιος ξεπεράσει τα 120bpm, κατατάσσεται αυτόματα ως άμουσος πόζερος.
-
Να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα προς αποφυγή παρεξηγήσεων.Δεν δίνω δεκάρα αν κάποιος μπορεί να παίξει μέχρι 60bpm ή 120bpm. Αυτό που με νοιάζει είναι το τελικό αποτέλεσμα. Ούτε ο ένας είναι ανίκανος ούτε ο άλλος ποζεράς έτσι αβίαστα και χωρίς σκέψη.
Οι πρωτοπόροι που λες δεν ήταν πρωτοπόροι, κληρονομήσανε και αυτοί ακούσματα, γνώση και τεχνικές. Η διαφορά σε αυτούς ήταν ότι αυτά που κληρονομήσανε από τους δασκάλους τους τα πήγανε μπροστά με τη δύναμη του πνεύματος τους αφ'ενός και με τις νέες δυνατότητες που τους προσέφερε η τεχνολογία της εποχής τους( π.χ ο Μότσαρτ έγραψε σε τσέμπαλλο ενώ ο Μπετόβεν ξεκίνησε σχεδόν μαζί με την εφεύρεση του πιάνου όπως το ξέρουμε σήμερα.). Είναι εντελώς λάθος η αντίληψη με τις 7 ή με τις 12 νότες γιατί επιμένω, τόσες ήταν πάντα αλλά η δύναμη του μυαλού και του ψυχισμού των καλλιτεχνών, πάντοτε πήγαινε όλο και πιο μπροστά τη μουσική και αυτό θα συμβαίνει και στο μέλλον, εκτός και εάν με κάποιο αφύσικο τρόπο το ανθρώπινο γένος πάθει αλτσχάιμερ ομαδικά.
Το μέταλ για μένα αν την έχει "πατήσει", την έχει πατήσει γιατί οι περισσότερες πλέον μπάντες δεν νοιάζονται να βγάζουν τραγούδια, αλλά νοιάζονται πως θα εντυπωσιάσουνε το κοινό τους, με γρήγορες ταχύτητες και "άγριες" καταστάσεις. Και μερικοί το έχουνε και τους βγαίνει φυσικά και μπράβο τους. Οι περισσότεροι όμως το "παίζουνε", οπότε αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια. Εκεί για μένα τελματώνει το πράγμα...
-
Αυταρεσκο καθικι isnogood
Δεν ειπε κανεις οτι δεν ειναι εργαλειο. Απλα πολλες φορες ειναι αχρηστο εργαλειο γιατι μπορεις να κανεις το αναλογο βαρυτονο κουρδισμα(οπως ανεφερα πριν...) και να κανεις τη δουλεια σου μια χαρα και με μικροτερο και πιο λεπτο μπρατσο. Η αποψη μου ειναι οτι απλα ειναι μια μοδα και θα φυγει σιγα σιγα.
-
Κάποιος κάποτε είχε πει:
"Τελειότητα δεν είναι όταν δεν έχεις τίποτε άλλο να προσθέσεις αλλά όταν δεν έχεις τίποτε άλλο να αφαιρέσεις"
-
Δεν νομιζετε οτι το ολο θεμα εχει παραγινει πια?
Δεν εχει αναφερθει ποτε στην ιστορια της μουσικης μαχη γυρω απο την τεχνικη (ουτε οταν βγηκε ο paganini, ουτε οταν τερατα της μουσικης οπως o Tchaykovsky η ο Beethoven εγραφαν τρομακτικα κονσερτα για βιολι η για πιανο.) Κανεις δεν παραπονεθηκε ποτε για τα σολο των πληκτραδων το 60 η το 70 οταν τα "χωναν".Το ολο πραγμα αρχισε να ξεφευγει οταν η κιθαρα πλεον εγινε μοδα και αρχισε να εξελισεται τοσο πολυ τεχνικα.Στο κατω κατω κανεις δεν εκραξε τον Rodrigues για το concerto d'aranjuez που θεωρειται ισως το δυσκολοτερο εργο για κλασσικη κιθαρα, αλλα αντιθετως θεωρειται ως ενα απο τα πιο ομορφα εργα που γραφτηκαν ποτε.Μια ειναι η απαντηση...εξελιξη.Σε οποιον δεν αρεσει ας ασχοληθει με κατι αλλο (ειτε ειδος μουσικης ειτε οραγανο).Και προς θεου δεν αρνουμαι πως καποιοι εχουν χαθει στον τεχνικο τομεα, αλλα ρε παιδια ειναι πολυ λιγοι για να τους βαλουμε ολους στο ιδιο καζανι και να φτανουμε να κατακρινουμε ενα ολοκληρο ειδος μουσικης.Ας το παραδεχτουμε, μεχρι τις αρχες του 80 κανεις δεν επαιζε πολλα γιατι πολυ απλα δεν μπορουσαν(και μιλαω καθαρα και μονο για το ροκ, γιατι στην jazz πχ υπηρχαν ηδη παιχτες που σου αλλαζαν τα φωτα οπως al dimeola η john maclaghlin αλλα κανεις δε μιλησε γι' αυτους ποτε σωστα?).Ηταν ακομη σχετικα καινουργιο οργανο και δεν ειχε εξελιχθει τοσο.
Οσον αφορα τον ογκο και τις παραγωγες...Ο ογκος εχει να κανει με το κλιμα που θελεις να προσδωσεις.Αν δλδ θελεις καποια πιο χαμηλη νοτα τι να κανουμε? Να πουμε οτι ειναι αντιδεολογικο και να μην την παιξεις? Αν ειναι να αρχισουμε να κραζουμε και τους μπασιστες που εγιναν 5χορδοι και 6χορδοι...Και αυτο με τις παραγωγες τι ειναι παλι? Αν ειναι ρε παιδες ασ πουμε τους metallica (και ειναι ενα αθλιο παραδειγμα αλλα κανει τη δουλεια του) να ξαναγραψουν το and justice... με παραγωγη paranoid.
Οπως και να 'χει εχουμε κατι μοναδικο...Για πρωτη φορα στην ιστορια της μουσικης κραζουμε την τεχνικη...Δε μας χαλασε παντως ποτε να κανουμε 12-15 χρονια ωδειο για να μπορουμε να παιζουμε κλασικη μουσικη, εκει ειναι αυτονοητο, αλλα το ροκ ειναι αλλη ιστορια...δεν ειναι μουσικη. :)
-
εγω ολα αυτα πιστευω οτι γινονται κ για λογους εντυπωσιασμου αλλα κ γιατι καποιοι ψαχνουν απεγνωσμενα να πρωτοτυπησουν.παντως σε οποιον δν αρεσει κατι τετοιο απλα δν τους ακουει.
-
Πολυ γκρινια για το τιποτα..
Τα γουστα του καθενος στη μουσικη ειναι διαφορετικα..Δεν προκειται ποτε να συμφωνησουν ολοι σε ενα υποκειμενικο θεμα οπως ειναι η "καλη μουσικη"..
Απλα ακους οτι γουσταρεις να ακουσεις και δεν ακους οτι δεν σου αρεσει..
Δοξα τον Θεο,τον Αλλαχ και τον Βουδα,υπαρχει αφθονη μουσικη εκει εξω..Take you pick..
-
λοιπον εγω θα μιλησω σαν ανθρωπος που εχει ακουσει ελαχιστη μεταλ (το ξερετε πολλοι αυτο). θα μιλησω γενικα. οσο εξελισσεται ο ανθρωπος ειναι φυσικο επακολουθο να εξελισσεται η μουσικη. σε ολα τα θεματα. αρμονιας-μουσικων οργανων-τεχνικης κτλπ. σε ενοχλει φιλε washburner η τεχνικη στο μεταλ. οκ σεβαστο. η robot η κιθαρα δε σε ενοχλει? και αυτο ειναι αποτελεσμα της εξελιξης του ανθρωπου.
φιλικα
-
Παλιοί τεχνίτες κιθαρίστες της ροκ...Hendrix,Alvin Lee,Knopfler,Page,Gilmour,Blackmore και άλλοι πολλοί...Θηρία κιθαρίστες αλλά και θηρία συνθέτες...Αυτό λέω λοιπόν. Δεν με πειράζει καθόλου αν κάποιος διαθέτει τη τεχνική. Μπράβο του. Μπορεί να γράψει κομματάρες; Αυτό είναι το θέμα για μένα. Και για τον περισσότερο κόσμο αυτό είναι το θέμα και δεν μπορούμε να του γυρνάμε αλλαζονικά τη πλάτη θεωρώντας τον άσχετο επειδή δεν μπορεί να διακρίνει τα υπέροχα καινοτόμα τεχνικά μας επιτεύγματα.Γιατί σε αυτόν απευθυνόμαστε...
Γενικά στη ροκ τι έχουμε ακούσει από τα 90's και μετά που μπορεί να συγκριθεί με τα 70'ς; Η αναλογία είναι 8 στα 10 υπέρ των 70'ς, ακόμα και των 80'ς (που είναι λίγο υπερτιμημένη δεκαετία για μένα). Το θέμα μου θυμίζει και λίγο Αγγελόπουλο στον κινηματογράφο. Μπορεί να τον δέχεται η κριτική και το κουλτουριάρικο κατεστημένο. Πόσο μπόρεσε όμως να μπει στις ψυχές μας;
Νομίζω ότι το καλύτερο το είπε ο Βραζίλης με μία φράση. Όταν δεν έχεις να αφαιρέσεις τίποτα, τότε έχεις προσεγγίσει τη τελειότητα...
-
Ε και δε νομιζεις πως αυτο που λες ειναι καθαρα και μονο θεμα γουστου?Εδω οι Beatles, που για μενα αλλαξαν την συγχρονη μουσικη, την "ακουγαν" απο τους παλαιοτερους ως παιδια του διαβολου.Συγγνωμη αλλα αποψεις του στυλ αυτη η δεκαετια ειναι καλυτερη απο την αλλη ειναι ακυρη σε μια συζητηση γιατι πολυ απλα δεν μπορεις να συγκρινεις δυο ανομοια πραγματα.Κι οσον αφορα τα 90's κατα την δικη ταπεινη αποψη εχουν γραφτει πανεμορφα πραγματα...Ειναι αλλο το τι γουσταρεις να ακους και αλλο το να θαβουμε οτιδηποτε αλλο ως κακο...
-
Δε με ενοχλει ουτε γκρινιαζω για κατι. Σιγουρα ο καθενας ακουει αυτο που γουσταρει. Απλα εγω ανοιξα ενα θεμα συζητησης και οχι για να γκρινιαξω.
-
Ε και δε νομιζεις πως αυτο που λες ειναι καθαρα και μονο θεμα γουστου?Εδω οι Beatles, που για μενα αλλαξαν την συγχρονη μουσικη, την "ακουγαν" απο τους παλαιοτερους ως παιδια του διαβολου.Συγγνωμη αλλα αποψεις του στυλ αυτη η δεκαετια ειναι καλυτερη απο την αλλη ειναι ακυρη σε μια συζητηση γιατι πολυ απλα δεν μπορεις να συγκρινεις δυο ανομοια πραγματα.Κι οσον αφορα τα 90's κατα την δικη ταπεινη αποψη εχουν γραφτει πανεμορφα πραγματα...Ειναι αλλο το τι γουσταρεις να ακους και αλλο το να θαβουμε οτιδηποτε αλλο ως κακο...
Η συζήτηση το ξέρω ότι δεν είναι "συγκρίνεται τα 90'ς με τα 70'ς" όμως κάποια πράγματα δεν είναι υποκειμενικά, είναι αντικειμενικά. Γράψε τις 10 καλύτερες 90'ς μπάντες κατά τη γνώμη σου και τις 10 καλύτερες 70'ς και βάλτες δίπλα δίπλα. Αυτό θα σου δώσει απάντηση.
Οι Beatles γράφανε μουσική πάνω απ'όλα και ακόμα και όταν πειραματιζόντουσαν με καινούργια πράγματα (όπως οι ενορχηστρώσεις στο Sgt Peppers για παράδειγμα) βγάζανε ακόμα καλύτερη μουσική.
Τέλος πάντων για μένα ισχύει ότι συνήθως "ουκ εν τω πολλώ το ευ".Συνήθως...
-
Δε με ενοχλει ουτε γκρινιαζω για κατι. Σιγουρα ο καθενας ακουει αυτο που γουσταρει. Απλα εγω ανοιξα ενα θεμα συζητησης και οχι για να γκρινιαξω.
Δεν τα βαζω μαζι σου..Ουτε με κανεναν αλλο..Απλα ειναι λιγο ανουσιο το θεμα..
Θα παρεις απαντησεις του στυλ "εγω προτιμω μελωδια με ταδε πινελιες τεχνικης οπως πχ Eric Johnson,εγω προτιμω μονο feeling,λιγες και καλες νοτες οπως πχ Gilmour,εγω προτιμω τον Malmsteen,εγω προτιμω τον Ζαμπετα και αλλα διαφορα..Πολυ απλα απαντησεις γουστου..
Εγω απλα αυτο τονισα....Πως ειναι υποκειμενικο το θεμα και δεν υπαρχει σωστο και λαθος..Ο καθενας ακουει αυτο που θελει και κατευθυνει τη μουσικη του εκει που θελει..Δυστυχως η ευτυχως υπαρχει ακροατηριο για καθε ειδος μουσικης..Τεχνικο και μη..Καλο και κακο..Μεχρι και αυτο που μπορει να θεωρηθει η χειροτερη μουσικη ever εχει το κοινο του..Καμια αποψη που υποστηριζει τα ακρα δεν ειναι σωστη γιατι πολυ απλα,το μαντεψες,ειναι θεμα γουστου..
Δεν νομιζω πως χαθηκαν δα και οι μελωδικοι παιχτες εκει εξω για να βρεθουμε και σε απογωση,ε??
Τωρα αν το εχει ριξει ο υπολοιπος κιθαροκοσμος στα 11 hand+nose tapping και εσενα δεν σου αρεσει αυτο,απλα το προσπερνας οπως κανουν και αλλοι.. ;)
-
τι να μας πουν και οι beatles ρε παιδια μπροστα στους Slipknot...
(παραθέτω την απάντηση Νο 142 στο συγκεκριμένο θέμα, από τώρα)
-
Ά να χαθείς ρε corά! Χλαπατσίμπαλε! Άμα δεν υποήρχαν οι Beattles οι Slipknot θα κούρευαν αυγά τώρα!
(Απάντηση Νο. 143) ;D
-
γιατί οι περισσότερες πλέον μπάντες δεν νοιάζονται να βγάζουν τραγούδια, αλλά νοιάζονται πως θα εντυπωσιάσουνε το κοινό τους, με γρήγορες ταχύτητες και "άγριες" καταστάσεις. Και μερικοί το έχουνε και τους βγαίνει φυσικά και μπράβο τους. Οι περισσότεροι όμως το "παίζουνε", οπότε αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια. Εκεί για μένα τελματώνει το πράγμα...
Γιατι εχει δωθει αυτη η εντυπωση δεν μπορω να το καταλαβω.Σε αυτη τη μουσικη παντα υπηρχαν συγκροτηματα που εδιναν μεγαο βαρος στην τεχνικη.Αλλα δεν μπορω να δεχτω οτι ειμαστε στην εποχη που οι περισσοτερες μεταλ μπαντες το κανουν αυτο..Το ειπα και αλλου.Η ιστορια επαναλαμβανεται.
-
Γράψε τις 10 καλύτερες 90'ς μπάντες κατά τη γνώμη σου και τις 10 καλύτερες 70'ς και βάλτες δίπλα δίπλα. Αυτό θα σου δώσει απάντηση.
Πολύ πιθανόν να μην μπορούν οι μεν να σταθούν δίπλα στις δε, απλά σε μια τέτοια σύγκριση πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και το γεγονός ότι οι μπάντες των 70's "παίζαν" σε "κενό" χώρο ας πούμε. Δηλαδή π.χ. οι Black Sabbath δεν είχαν κάποιους "Grey Friday" που είχαν γράψει απίστευτα τραγούδια και αξεπέραστα riff 25 και 30 χρόνια πριν. Οι συνθήκες τότε ήταν πιο εύκολες με τώρα ώστε μια μπάντα να πρωτοτυπήσει και να μην πέφτει συνεχώς στην παγίδα της "αντιγραφής".
-
Η μουσική δεν είναι ποιός θα τρέξει τα εκατό μέτρα κάτω από 10 δευτερόλεπτα. Αυτό προσπαθώ να εκφράσω και ίσως δεν το καταφέρνω σωστά, οπότε συγχωρέστε με...
Κανένας δεν έχει κενό όταν πρωτοεμφανίζεται. Αυτό που παίξανε οι Sabbath το βγάλανε από μέσα τους . Θα μπορούσαν να παίζαν απλά rock n' roll,blues ή brit pop. Εκείνη ήταν η μουσική της εποχής τους, εκείνα και τα ακούσματά τους. Αυτοί όμως όπως και τόσοι άλλοι θελήσανε να εκφραστούνε και μέσα από την έκφραση τους προέκυψε και ο ήχος τους ή το στυλ. Τώρα οι πιο πολλοί πρώτα κοιτάνε τον ήχο και το στυλ και μετά κοιτάνε ή δεν κοιτάνε μέσα τους. Αυτό λέω. Η τεχνική είναι καταπληκτικό εφόδιο αν το'χεις γιατί σε βοηθάει να βγάλεις αυτό που έχεις μέσα σου. Το ζήτημα είναι αν έχεις τίποτα μέσα σου να βγάλεις. Αν δεν έχεις, καμμία τεχνική δεν σε σώζει...
-
Η μουσική δεν είναι ποιός θα τρέξει τα εκατό μέτρα κάτω από 10 δευτερόλεπτα. Αυτό προσπαθώ να εκφράσω και ίσως δεν το καταφέρνω σωστά, οπότε συγχωρέστε με...
Απο την άλλη όμως είναι εξίσου λάθος να καταδικάζουμε μπάντες επειδή τόλμησαν να παίξουν πιο τεχνικά. Γιατι αυτό βλέπω συνέχεια. "Α, ο τάδε παίζει μπουρμπουλήθρες, δεν έχει συναίσθημα". Το να αρνήται κάποιος να εξερευνήσει τη μουσικότητα μιας μπάντας επειδή αυτή τόλμησε και έβαλε 5φωνη συγχορδία στα 180bpm, το βρίσκω εξίσου κακό, αν όχι χειρότερο, με το να ασχολείται κάποιος μόνο πως θα χωρέσει 50 νότες σε ένα δευτερόλεπτο.
Πληροφοριακά. 2 δίσκοι που λατρέυω ως προς τη μουσικότητά τους, και με παράλληλα εξωπραγματική τεχνική:
Suspended Animation - John Petrucci:Απλά μαθήματα για το ποιες είναι οι σωστές 50 νότες που θα μπούν σε ένα δευτερόλεπτο. Δεν αναφέρομαι φυσικά στην ολότητα του δίσκου, καθώς έχει και αργά και γρήγορα και ενδιάμεσα και απο όλα.
Erotic Cakes - Guthrie Govan: Τα λόγια περιττεύουν σε έναν τέτοιο παίχτη, ο οποίος απλά όπως και ο προηγούμενος, είναι κατ'εμέ αψεγάδιαστος. Οχι μέταλ, αλλα απλά θέτει νέα στάνταρντς στη τεχνική που "χρειάζεται" για να προσδώσει κανείς το συναίσθημα.
-
Πραγματικά αυτοί οι δύο δίσκοι είναι η απόδειξη ότι η τεχνική όταν υπηρετεί την τέχνη μπορεί να την απογειώσει. Όταν πάλι συμβαίνει το ανάποδο και κάποιος γράφει μουσική για να δείξει πόσο γ**άτος είναι το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον για κλάμα.
-
Εγώ ένα πράγμα δεν κατάλαβαίνω...
Από πότε έγινε μέτρο σύγκρισης της μουσικότητας μιας φράσης η ταχύτητα... ???
Σε αυτό το θέμα έχουν γραφεί από αρκετούς εντελώς κουλά πράγματα κατ' εμέ...
Και συμφωνώ απόλυτα με τον Βρετό, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να κράζουμε τη μέταλ...
Η ταχύτητα υπήρχε και θα υπάρχει και θα εξελίσσεται. Όπως και στα blues τόλμησαν να μπλέξουν τις ματζόρε με τις μινόρε και βγάινει αυτός ο οργασμός μουσικότητας τέλος πάντων έτσι και στη μέταλ τόλμησαν να ανέβουν στο 200bpm. Και πάλι θα σας παραπέμψω στα instructional vids του Ζήρα. Ο ίδιος λέει
" I can do it faster, but there is no point. There is no musicality in this."
Μια χαρά ξέρουν οι τεχνίτες που τους παίρνει και που όχι, τι είναι μουσικό και τι όχι.
Τώρα για τις παραγωγές, λυπάμαι αλλά τα δικά μου βασιλικά αυτάκια αρνούνται να ακούσουν οτιδήποτε είναι εντελώς βουλωμένο και μπουκωμένο και χρούτσου-χρούτσου και κόντρα βινταζ κλπ κλπ κλπ. Προτιμώ κάτι που είναι κρυστάλλινο, πεντακάθαρο, διαυγές με το καλό του το μάστερινγκ κλπ κλπ κλπ. Πείτε με ηλίθιο, αλλά αυτό προτιμώ. Όχι ότι αφορίζω την αδυναμία της εποχής να κάνει καλές παραγωγές. Ένα αριστούργημα δε χρειάζεται την παραγωγή να το αναδειξει. Και σε αυτό είμαι κάθετος. Το αριστούργημα είναι αριστούργημα.-
Αλλά εάν εν έτει 2008 εσύ πας να γράψεις δίσκο με γραμμόφωνο με γεια σου με χαρά σου, εσύ είσαι ο περίεργος και όχο εγώ που απαιτώ την όσο γίνεται πιο καθαρή αναμετάδοση του ήχου μου. Αυτά. :P
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, μια χαρά είναι κα τα βίνταζ απλά θέλω να τονίσω λίγο κάποια πράγματα... ;D
Τώρα για το θέμα των ριφφς, αντί για 5 νότες στα 4/4 φτάσαμε στις 16 στα 2135/536. Ε και τι να κάνουμε? Άντε πείστε με ότι οι Opeth δεν είναι ένα από τα πιο μελωδικά πράγματα στον κόσμο. Άδικος κόπος. ;D
-
Δεν νομιζετε οτι το ολο θεμα εχει παραγινει πια?
Δεν εχει αναφερθει ποτε στην ιστορια της μουσικης μαχη γυρω απο την τεχνικη (ουτε οταν βγηκε ο paganini, ουτε οταν τερατα της μουσικης οπως o Tchaykovsky η ο Beethoven εγραφαν τρομακτικα κονσερτα για βιολι η για πιανο.) Κανεις δεν παραπονεθηκε ποτε για τα σολο των πληκτραδων το 60 η το 70 οταν τα "χωναν".Το ολο πραγμα αρχισε να ξεφευγει οταν η κιθαρα πλεον εγινε μοδα και αρχισε να εξελισεται τοσο πολυ τεχνικα.Στο κατω κατω κανεις δεν εκραξε τον Rodrigues για το concerto d'aranjuez που θεωρειται ισως το δυσκολοτερο εργο για κλασσικη κιθαρα, αλλα αντιθετως θεωρειται ως ενα απο τα πιο ομορφα εργα που γραφτηκαν ποτε.Μια ειναι η απαντηση...εξελιξη.Σε οποιον δεν αρεσει ας ασχοληθει με κατι αλλο (ειτε ειδος μουσικης ειτε οραγανο).Και προς θεου δεν αρνουμαι πως καποιοι εχουν χαθει στον τεχνικο τομεα, αλλα ρε παιδια ειναι πολυ λιγοι για να τους βαλουμε ολους στο ιδιο καζανι και να φτανουμε να κατακρινουμε ενα ολοκληρο ειδος μουσικης.Ας το παραδεχτουμε, μεχρι τις αρχες του 80 κανεις δεν επαιζε πολλα γιατι πολυ απλα δεν μπορουσαν(και μιλαω καθαρα και μονο για το ροκ, γιατι στην jazz πχ υπηρχαν ηδη παιχτες που σου αλλαζαν τα φωτα οπως al dimeola η john maclaghlin αλλα κανεις δε μιλησε γι' αυτους ποτε σωστα?).Ηταν ακομη σχετικα καινουργιο οργανο και δεν ειχε εξελιχθει τοσο.
Οπως και να 'χει εχουμε κατι μοναδικο...Για πρωτη φορα στην ιστορια της μουσικης κραζουμε την τεχνικη...Δε μας χαλασε παντως ποτε να κανουμε 12-15 χρονια ωδειο για να μπορουμε να παιζουμε κλασικη μουσικη, εκει ειναι αυτονοητο, αλλα το ροκ ειναι αλλη ιστορια...δεν ειναι μουσικη. :)
+50000000000000000000 Με κάλυψες 100%
Απορία: Γιατί όταν ένας τεχνίτης παίζει ανούσια πάει το κράξιμο σύνεφφο, ενώ όταν παίζει ανούσια ένας κουλός (ναι, και αυτό γίνεται πολλές φορές) τότε δεν τρέχει τίποτα;;
-
Ίσως τελικά το "πρόβλημα" να εντοπίζεται και στο εξής. Όσοι ασχολούντε με τη μουσική χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Στους μουσικούς και τους ακροατές. Υπάρχουν καλοί μουσικοί και μέτριοι μουσικοί. Οι καλοί μουσικοί ψάχνουν πάρα πολύ τα πράγματα και από ένα σημείο και μετά δεν μπορούνε να εντυπωσιαστούνε εύκολα.Οπότε όσο κάτι είναι και πιο δύσκολο στο να παιχτεί ή και να ακουστεί ακόμα, το αντιμετωπίζουνε με μεγαλύτερο σεβασμό και προσπαθούνε και οι ίδιο να το πετύχουν. Οι μέτριοι από την άλλη ίσως επειδή ζηλεύουνε και λίγο που δεν μπορούν "όσα δεν φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια" . Όχι ότι ισχύει για όλους αλλά ίσως για μιά μεγάλη μερίδα να ισχύει. Οι ακροατές κατόπιν χωρίζονται σε αυτούς που έχουνε ακούσει πάρα πολύ μουσική και σε εκείνους που ακούνε αλλά δεν εμβαθύνουν. Οι πρώτοι δεν ξέρουν όλα τα μυστικά αλλά έχουν κάποια άποψη, ενώ οι δεύτεροι απλά εντυπωσιάζονται και το διασκεδάζουν.
Αυτό λοιπόν που ξεχωρίζει το αριστούργημα από το καλό, το μέτριο και το κακό για μένα είναι ότι το αριστούργημα το δέχονται όλοι. Κάτι σαν τον Ντοστογιέφσκι δηλαδή. Μπορούν όλοι να διαβάσουν το Έγκλημα και Τιμωρία και ο καθένας ανάλογα από τη θέση του και την Παιδεία του μπορεί να εισπράξει και τα δικά του πράγματα, αλλά σε γενικές γραμμές όλοι θα συμφωνήσουν ότι πρόκειτε για αριστούργημα( η πλειοψηφία εννοώ γιατί πάντα θα υπάρχουνε και αυτοί που δεν θα τους αρέσει,απλά θα είναι οι λιγότεροι).
Σαν συμπέρασμα λοιπόν εγώ νομίζω ότι το ζήτημα είναι στο που απευθύνεται ένας μουσικός ή μια μπάντα. Στην κλειστή κάστα των πολύ καλών συναδέλφων του; Σε όλους τους συναδέλφους του; Σε όλο το κόσμο; Αν απευθύνεται στους πρώτους δεν κάνει μουσική κατ'εμέ. Κάνει μια σπουδή (με την έννοια της etude) για το όργανό του και έτσι πρέπει να κρίνεται. Όταν κάνει μουσική για όλους, διαθέτει τη καλλιτεχνικότητα και ταυτόχρονα τη δεξιοτεχνία, τότε φλερτάρει με το πολύ καλό και έχει δικαίωμα να ονειρεύεται και το αριστούργημα μια μέρα.
Τέλος πληροφοριακά να πω ότι εγώ είμαι ένας μέτριος μουσικός και ένας ακροατής που έχει ακούσει πάρα πολύ μουσική. Για να ξέρετε όρμώμενος από που τα γράφω όλα αυτά
-
Όσον αφορά τον όγκο έχω δεί κιθάρες και με 8 χορδές! Δείτε στο site της IBANEZ. Νομίζω οτι έχουμε ξεφύγει πλέον! Πάμε σε άλλο όργανο! Κάτι σε άρπα μεταλλάδικη για παράδειγμα! Με την τεχνική δεν είμαι αρνητικός αρκεί αυτός που παίζει να εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο και όχι επειδή του το επιβάλει το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας. Για παράδειγμα, αν ένα συγκρότημα ψάχνει κιθαρίστα κι έχουμε δυο ισάξιους κιθαρίστες, αλλα ο ένας παίζει λιγότερο εφετζίδικα απο τον άλλο, γιατί έτσι εκφράζεται, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να διαλέξουν τον εφετζή. Γιατί αυτός θα εντυπωσιάσει και σαν αποτέλεσμα θα φέρει πωλήσεις. Γισ λόγους που είπατε πριν. Το συναίσθημα δεν πουλάει πολύ σήμερα. Είναι η εποχή τέτοια
-
Ένα λεπτό....Ίσως και δυο !! :P
Η μουσική είναι τέχνη !!! Με τα εύκολα της, τα δύσκολα της, τα ωραία της και τα άσχημα της. Το ζήτημα δεν είναι αν κάποιος μπορεί να παίξει 15.000 νότες το δευτερόλεπτο ή per beat, που λένε. Η μήπως έιναι ??? Πολύ απλά υπάρχουν μουσικά είδη τα οποία ΑΠΑΙΤΟΥΝ από τον μουσικό τέτοιου είδους ικανότητες. Άλλα μουσικά είδη, απαιτούν από τον μουσικό έμπνευση και φαντασία. Άλλα συναίσθημα. Άλλα μια μίξη των παραπάνω. Αυτό που καταλήγει στα αυτιά μας, στος τέλος αξιολογείται. Και δεν πιστεύω πως κάποιος από εμάς κρίνει αν ένα τραγούδι είναι καλό, κρατώντας στο χέρι έναν μετρονόμο.
Η εποχή μας πάλι, δεν είναι σαν την μουσική. Δεν έχει όμορφα και άσχημα. Έχει μόνο άσχημα και υπερβολικά. Θα πείτε "τρελός είναι αυτός". Κι όμως το πιστεύω. Οχι, δεν λείπει κάτι από την εποχή μας. Αντιθέτως, περισσέυει κάτι και αυτό είναι η τεχνολογία. Δεν της κάνω επίθεση, γιατί την χρησιμοποιώ. Θέτω όμως ένα πολύ απλό παράδειγμα...Πώς γίνεται κάποιοι, κάποτε να συνέθεταν μουσικά έργα με ολόκληρες ορχήστρες (έγχορδα, πνευστά κτλ κτλ), με τη βοήθεια ενός πιάνου κι ενός πενταγράμμου και σήμερα με τα home studio, τα midi keyboards και τα guitar pro να είναι ελάχιστα τα τραγούδια που πραγματικά κάτι προσφέρουν και θα είναι διαχρονικά ?? Δεν λέω πως δεν βγαίνουν πια καλά τραγούδια. Άλλο όμως καλά τραγούδια κι άλλο διαχρονικά τραγούδια που κάτι...προσφέρουν!!!
Η μουσική, όπως είχε πει κι ένας σοφός, είναι η παγκόσμια γλώσσα της ανθρωπότητας. Ποιός μας καταλαβαίνει όταν μιλάμε συνεχώς γρήγορα ή συνεχώς αργά ?? Ποιός μας ακούει όταν λέμε συνέχεια τα ίδια πράγματα ?? Όλοι μας, για να ασχολούμαστε με τη μουσική, κάτι θέλουμε να πούμε...Ας βρούμε πρώτα τι είναι αυτό και το πως θα το πούμε θα έρθει μόνο του...