Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - lx

Σελίδες: [1]
1
Καλέ μου bluewind δεν παραθέτω το μήνυμά σου, στο οποίο απαντώ αυτή τη στιγμή, γιατί διαβάζοντας τα παραπάνω post κατάλαβα ότι είναι κάτι κακό, σαν εκείνο το πράγμα που δεν λέω, αλλά όλοι ξέρουν πως όχι, δεν κάνει καλό στα μπράτσα, αντιθέτως σε τυφλώνει και σου φυτρώνει τρίχες στην παλάμη.
Δεν ήταν ειρωνικό το κείμενό μου, ούτε τώρα είναι αυτό, ακόμα κι αν δύσκολα το πιστέψεις. Απλώς, με τόσο σοβαρές, μεγάλες κι επίσημες λέξεις που σας βλέπω όλους να περιγράφετε την κατάσταση, όχι απλώς σαν να βρήκατε τη λύση για την τρύπα του όζοντος, αλλά και σαν να ήταν κάτι που το ζήτησαν από εσάς και μόνο, είπα να ακολουθήσω ένα πιο… «χαβαλεδιάρικο» ύφος.
Τώρα, ως προς το ότι θα έπρεπε να ρωτήσω τα άλλα μέλη σχετικά με τα post, το νούμερό τους και τα δώρα που θα μπορούσαν να συνεπάγονται: Αφ’ ενός δεν μου απάντησες ούτε κατά διάνοια σε αυτό που σε ρώτησα. Αν νομίζεις ότι κάποιοι γράφουν μόνο για να αυξήσουν τα νούμερα, τι νομίζεις ότι σημαίνουν τα νούμερα για αυτούς; Και τι νομίζεις ότι κάνεις για να τους αλλάξεις μυαλά, όταν αντί να σβήνεις μηνύματα, δεν σκέφτεσαι να διαγράψεις κάτι διαδικτυακά μαγαζάκια που αναφέρουν τους πιο συχνούς επισκέπτες, την κατάταξη σύμφωνα με το νούμερο των post και κάτι άλλα τέτοια αστεία;
Επίσης, εφ’ όσον η απάντησή σου ήταν προς εμένα και μόνο, γιατί κι εσύ δεν μου την έστειλες με ένα προσωπικό μήνυμα; Για να σε προλάβω, εγώ δεν ακολούθησα τη συμβουλή μου, γιατί νομίζω πως το σχόλιο για την κατάταξη και όποιο ακόμα προλάβω να γράψω λόγω δουλειάς, μας αφορά όλους.
Ξαφνικά έχει γίνει πανικός εδώ μέσα! Ο ένας γράφει πολύ, ο άλλος γράφει άσχημα, ο τρίτος έφυγε με λάθος τρόπο, ο τέταρτος για λάθος λόγο, ο πέμπτος δεν κατάλαβε, ο έκτος…. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα νούμερα. Και κάποια άλλη, σταματούν να ανανεώνονται, κιθαρίστες… Μην κάθεστε λοιπόν να ξεχορταριάζετε μόνο, είτε τα καλά, είτε τα κακά, είτε λίγο απ’όλα -με το πρόσχημα των ατυχημάτων. Αντ’ αυτού, καθίστε να σκεφτείτε τι θέλετε να φυτρώνει επιτέλους εδώ μέσα. Και μην απορρίπτετε ότι δεν είναι έτσι. Δώστε ένα παράδειγμα, κι αν δεν πιάσει, οδηγίες. Τόσο καιρό, αντί να γράφετε απόψεις και να διαμορφώνετε κλίμα, γράφετε παρατηρήσεις και διαμορφώνετε ψύχρα! Προσέξτε, γατί ώρες-ώρες το site μπαλαντζάρει επικίνδυνα ως προς το ύφος του, ανάμεσα σε έναν εκ της τέφρας του αναγεννόμενο φοίνικα, με έναν στρατιώτη που στηρίζεται σε ένα κράνος στο κέντρο του, και σε ένα σφυρί με δρεπάνι.
Όλα καλά κι όλα ωραία, εξάλλου αν είχατε κάτι άλλο κατά νου, ας μην διαχειριζόσασταν forum, αλλά ημερολόγιο.  Δεχτείτε λοιπόν όλα, και [ασφαλώς!!!] δώστε τους τη μορφή που επιθυμείτε, για να υπάρχει ομοιογένεια.  Μην παρασύρεστε όμως. Ξέρω ότι ίσως κάποια σημεία του κειμένου μου δεν βγάζουν νόημα (αν και όλα βγάζουν κι από κάτι για τον καθένα μας), αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο τώρα, αν θέλω να κρατήσω τη δουλίτσα μου.

2
επίσης παιδιά, μην κοιτάξετε τώρα, αλλά τα τελευταία post έχουν έκταση όπου χ=35χ(ψ-2ψ)+22=1 και συχνότητα όπου χ=χ(3χ-5), οπότε θα μπορούσαν να είναι μέρη μιας συζήτησης στο chat άρα... βουρ στον κάδο το θέμα!!! και για να μην ακούσω καμία ανοησία (κυριολεκτικά) του στιλ "αυτό το post είναι χαβαλεδιάρικο και έγινε μόνο για να ανέβει ο αριθμός μηνυμάτων", θέλω να πω πως είναι πολύ σοβαρό για εμένα και το πώς βλέπω το forum αυτό που λέω, απλώς δεν έχω χρόνο τώρα για να το πω πιο σοβαρά, αλλά είμαι βέβαιος πως όλοι με καταλαβαίνουν. και a propos, φίλτατοι, δεν έχω καταλάβει γιατί είναι τόσο σημαντικός ο αριθμός των μηνυμάτων ώστε να είστε βέβαιοι πως γίνεται αυτοσκοπός. θέλετε να μου πείτε κι εμένα τι μοιράζετε και στα πόσα post, μπας και μπω κι εγώ στο νόημα;

3
Παράθεση
Μιάς και λέμε για Τάνια να πώ κι άλλο..Αυτή τη φορά "Μαμά Γερνάω".Όλοι σαφώς έχουμε καταλάβει το νόημά του.Για την ιστορία όμως,άλλοι λένε πως την εποχή που έβγαινε ο δίσκος αυτός,η Τάνια είχε χάσει τη μαμά της,γι' αυτό και ζήτησε απο τη Λίνα Νικολακοπούλου(που είναι και η στιχουργός του κομματιού)να γράψει ένα κομμάτι για τη μάνα της.Άλλοι πάλι λένε πως το κομμάτι υπήρχε καιρό πριν βγεί ο δίσκος και απλώς όταν το είδε η Τάνια ήθελε να το πεί οπωσδήποτε.Στο δίσκο υπάρχουν δύο εκτελέσεις.Η μια κανονική,και μια άλλη που στο τέλος η Τάνια κλέει,επειδή ακριβώς εχει χάσει τη μάνα της.Αυτά!!

αφού δηλώσω λατρεία προς την τσανακλίδου, πρέπει να σου πω πως, στο τέλος της δεύτερης εκτέλεσης, δεν κλαίει ακριβώς... ψιλογελάει κιόλας. είναι η πρώτη φορά που το έλεγε, και οι συνθήκες της ηχογράφησης ήταν κάπως...

4
κάποια στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός
πώς αλλιώς
αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία
που το εξαργυρώνει

κι άλλοι στίχοι από το "μονόγραμμα" του Ελύτη, απόσπασμα απ' το οποίο είναι η πρόταση κάτω απ'την εικόνα...

γενικά, τέτοιου είδους μηνύματα (ηλ/κες υπογραφές, μην. υποδοχής στο κινητό, στον τηλεφωνητή κ.ο.κ.) αλλάζουν πολύ συχνά, ανάλογα με τη διάθεσή μου. κατά καιρούς έχουν παίξει και τα: "και τι θα γίνει και που με είδες, ζωή δεν λέγεται" (α, ρε Τάνια...), "come on and take the rest of me" (ως υπέροχη υπενθύμιση του χρέους που πρέπει να αισθάνεται κανείς για κάποιον που τον αγαπάει), "acuba" (το πολύ "κουλτουριάρικο", κύριο θέμα εός γαμ**ου μονολόγου), κ.ά.

5
αθάνατες παροιμίες:
-γαμ***αι κόρη, χαίρεσαι, θα'ρθει ο καιρός της γέννας...
-αγάπα με τσαμπί-τσαμπί, να σ'αγαπώ σταφύλι.
-άκουγα τα κουδούνια του κι έλεγα μάντρες έχει.
-γέλαγαν εννιά μ' εμένα, έβαλα κι εγώ τα γέλια...

6
Sorry, αλλά:

Πρωινό τσιγάρο - XAPOYΛA AΛEΞIOY

7
Mιλώντας για eric clapton, αν και γνωστό -εξόν και με διαψεύσει κι εμένα ο frank!!!-, μετά από πολλά ποτά και ναρκωτικά, ο clapton έπεισε τελικά την γυναίκα του george harrison να εγκαταλείψει τον τότε σύζυγό της και να πάει μαζί του. Bέβαια, ίσως έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφασή της, ότι μέσα σε όλα αυτά της έγραψε και της αφιέρωσε το "layla", που έλεγε πάνω - κάτω ακριβώς αυτό... ;)

8
H δικιά μου "Aγορά του Aλ-Xαλίλι", αφιερωμένη στον Iωαννίδη.

Φωνάξτε μου τον Kούντερα, τον Έκο,/
τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, τον Φουκώ/
Φέρτε μου μαύρο πέτσινο γιλέκο/
Θα τραγουδήσω και θα δείτε πώς πονώ/

Παθαίνω πανικό κι αποπληξία/
Αν τα τραγούδια μου χαρούμενα ακουστούν/
Χρειάζεται μεγάλη φαντασία/
Πώς τα ‘χει γράψει ζωντανός για να πειστούν/



Στο βάθος κήπος μια κουλτούρα/
Και το γέλιο με μαγκούρα/
Θα το σακατέψω αν ακουστεί/
Δεν χωράνε εδώ ελπίδες/
Τα τραγούδια μου πυξίδες/
Mην κανείς στα μαύρα και χαθεί- μην κανείς στα μαύρα και χαθεί



Λοιπόν ακούστε όλοι και θα δείτε/
Πόσο η τέχνη ν’απελπίσει το μπορεί/
Αν τραγουδώ κι εσείς αυτοκτονείτε/
Αυτοί’ναι ενός τραγουδιστή οι θησαυροί/

Και τώρα αντίο μην καθυστερείτε/
Χαράζει η μέρα και ο ήλιος θα φανεί/
Δίχως σκοτάδι πως να αντιληφθείτε/
Δίχως αρρώστια πως να βγει και η φωνή

9
Έτσι κι αλλιώς να τραγουδήσεις δεν μπορείς/
αν το τραγούδι υποψιαστείς πώς λέει κάτι./
Ξέρεις πως κάτι εννοεί ο ποιητής/
 μα εσύ στα οχτάχρονα ζητάς να κλείνεις μάτι./
Δεν ξέρω πόσο θα σου πάρει να το βρεις:/
αυτά που λες, κάποια έχουν νόημα και βάθος./
Έτσι κι αλλιώς να ερμηνεύσεις δεν μπορείς/  
χωρίς τη γλύκα που σου βγαίνει κατά λάθος.



Όταν θα νιώσεις τι’ν’αυτό που τραγουδάς/
όταν θα κάτσεις και τους στίχους του διαβάσεις/
όταν κοιτάξεις το τραγούδι αντί για μας/
τότε μπορεί και κάποιο νόημα να πιάσεις.

Να ξέρεις πάντα το κοινό σου θα’ν’αυτό/
αν το στυλάκι σου δεν κάτσεις να αλλάξεις/
να ξέρεις πάντα το κοινό σου θα’ν’αυτό/
τα κοριτσόπουλα απ’των σχολειών τις τάξεις



Έτσι κι αλλιώς εσύ μια πλάκα έκανες/
ποιος το περίμενε πως θα πουλούσες έτσι/
από φωνή τα πας καλά μα τι τα θες/
ποτέ δεν θα ‘σαι πρώτος μέσα στο κοτέτσι/
προς το παρόν, υπάρχει ένας κολοσσός/
μια εταιρία που από πίσω σε στηρίζει/
μα αν σταματήσεις να πουλάς επιτυχώς/
θα τραγουδάς σε γάμους, θα’χεις τζάμπα ρύζι!

αφιερωμένο στον κότσιφα!

10
"κρύφτηκα μες στο ψυγείο και εσένα περιμένω/
μοναχή μέσα στο κρύο μ'ένα ούζι παγωμένο/
σε λιγάκι ξημερώνει και ακόμα να γυρίσεις/
με την άλλη πήγες βόλτα, δεν ζητάω εξηγήσεις
μοναχά σε περιμένω κομματάκια να σε κάνω/
κι ύστερα με λίγο σκόρδο μες στο φούρνο να σε βάνω"

αν πας με άλλη, θα το κάνω με τον Γκάλη, γιατί στην καρδιά μου/ τρίποντο μου έχει βάλει/
αν πας με άλλη, δεν θα πάμε καρναβάλι/
το μυαλό μου είναι σαν ένα μικρό στραγάλι

είμαι πίσω από την πόρτα και εσένα περιμένω/
μ'ένα νυχτικό, τη ρόμπα κι ένα τσόκαρο σπασμένο/
θα γυρίσεις, που θα πάει, θα τον βρεις ξανά το δρόμο/
και εγώ θα σου περάσω τσεκουριά πάνω στον όμο/
δε ζητάω να δακρύσεις, μην πονέσεις, μην μιλάς
αλλά δίχως ένα χέρι, να σε δω αν θα γελάς



11
Yπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;;;;;;;;;

Σελίδες: [1]