Μέρες το σκέφτομαι να το σχολιάσω, γιατί όταν το πήρα είδηση ήδη είχε σχολιασθεί αρκετά ώστε να είμαι περιττός αλλά...
Δεν γίνεται και να τ`αφήσω...ασχολίαστο!!
Τη διάθεση για φυγή που βγάζουν οι στίχοι του φίλου Χωριάτη, ακολουθεί "πιστά" θα έλεγα κι η μουσική του αρμαγεδώνος!
Και οι δυό μας...φευγατίζετε δηλαδή!!!
Μπράβο!