Στα Δύσκολα...Μόνοι Λοιπόν!

[Crool]

         
Σαν, τα σύννεφα πάνω μας γκρίζα,         
πλησιάζουν και κρύβουν τον ήλιο         
και ψιχάλες χοντρές μας θυμίζουν         
πως τα δύσκολα μόλις αρχίζουν         
         
Σαν τα πρώτα σημάδια φανούνε         
του μονόδρομου ανάγκης αγώνα         
σιγά σιγά όλο και λιγοστεύουν         
οι φωνές, κι όλο μένουμε μόνοι         
         
Κι όταν έρθει η κρίσιμη ώρα         
τον "υπέρ πάντων"  να δώσει ο καθένας         
ολομόναχοι μέσα στη μάχη          
ερημιά και ομίχλη τριγύρω         
         
Πάντα έτσι σε κάθε μας μάχη         
οι πιο πολλοί να τραβάμε μονάχοι         
σαν σκυλιά με μανία πολεμάμε         
κι ούτε χέρι ν` αγγίξει την πλάτη         
         
θυμηθείτε μαζί μου για ελάτε!!!         
Τις σφοδρές και μεγάλες σας μάχες         
Πώς μετρήσατε τη μοναξιά σας;         
Με τις στιγμές που σταμάταγε ο χρόνος;         

Με τον ήχο κενό της φωνής σας;         
Με το εμβαδόν του πεδίου της μάχης;         
Με τις ώρες που αργούσαν να φύγουν;
Με τις νύχτες που δεν ξημερώναν;

Πως; Πως;Πολύ περίεργος είμαι!!

Τη στιγμή που σας άφηναν μόνους
λίγο πριν ακριβώς τι σας είπαν;
Χαχαχα! Άλλο δε σας παιδεύω
παρά μόνο μαζί σας γελάω

που είστε όλοι εσείς σαν εμένα
και που μόλις τα εύκολα έρθουν
της χαράς μας πολλοί συνεταίροι
από κάθε πλευρά κατακλύζουν…

Και μαζί σας μαζί μου γελάω
γιατί όλοι μας σαν μεθυσμένοι         
θα ξεχάσουμε τι μας συνέβη         
και το όμορφο θα μοιραστούμε,         

μέχρι πόλεμο να ξαναβρούμε!!         

Το εξαμαρτείν δις και τρις και πολλάκις         
για…σοφία ανδρός ούτε λόγος!         
και στο λαιμό: της βλακείας ο βρόγχος         
         
Και θα μετράς θα μετράω θα μετράμε         
μοναξιές στο πεδίο της μάχης         
μπερδεμένοι οι εχθροί στο μυαλό μας         
και το ξίφος σε δυό να στοχεύει:         
Στον εχθρό. Και στην αγαθοσύνη:         
          
         
Τον Εξίσου Κακό μας Δυνάστη…         
         
         

[armagedon]

Πολυ καλο μα και αληθινο φιλε Crool..στο εχω ξαναπει..γραφεις ιδιαιτερα.εκτος ομως απο την υποκρισια,το κοινωνικο συνολο,καταδικαζει και την αγαθοσυνη,και οταν μιλαμε για την αγαθοσυνη σαν ανθρωπινη επιλογη,(οταν υπαρχει η δυνατοτητα του να εισαι και διαφορετικα)τοτε ειναι μεγαλο κριμα.οι φιλιες,οι αγαπες μονο στα ευκολα δεν εχουν καμμια πραγματικη αξια..αρα κατα δικαζουμε την αξια,για κατι που ουτως η αλλως,δεν υφισταται..αυτα..ηθελα να σου απαντησω την δικια μου προσωπικη αποψη,γιατι το ποιημα σου λεει πολλες αληθειες, που τις εχω ζησει.

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

χείμαρρος εικόνων και νοημάτων με βαθειές αλήθειες
μπράβο φίλε Νίκο

[Aganippi]

Μεγάλες αλήθειες, Νίκο μου, διηγείται το εγχείρημα σου.

Την Καλησπέρα μου, να είσαι καλά!

[papous]

Προτιμότερο νάσαι μονάχος
μες της μάχης την διάπυρη θράκα
Σκέψου φίλε μου νάχες να σέρνεις
μες το πυρ από πίσω ένα βλάκα...

[Aganippi]

Ομολογώ, papou, έκλεψες την παράσταση για άλλη μια φορά 

[Lo.Lee.Ta]

Πολύ ιδιαίτερο το ποίημα σου Croolie. Θα σου απαντήσω κάπως κοντά σε αυτό που είπε ο παππούς. Με λίγα λόγια να προσέχεις ποιους ανθρώπους επιλέγεις δίπλα σου.
Το πρόβλημα δεν είναι η αγαθοσύνη. Αλλά τι θέλεις να πετύχεις και με ποιο τρόπο θέλεις να το πετύχεις. Αν μοιάζεις σε αυτό με τη παρέα σου, ακόμη και αν δεν πετύχεις τίποτα, θα συνεχίσετε να είστε μαζί. Αν δεν μοιάζετε σε αυτό, σύντομα ο καθένας θα ακολουθίσει διαφορετικό μονοπάτι.
Σίγουρα ο έξυπνος δεν θέλει να σέρνει ένα βλάκα μαζί του, αλλά πίστεψε με ούτε ένας βλάκας θέλει να σέρνει έναν έξυπνο μαζί του. Έκαστος θέλει να κάνει το δικό του. Όταν ακριβώς αυτό που θέλουν να κάνουν οι άνθρωποι και ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να το κάνουν, είναι ίδια ή έστω έχουν μεγάλη ομοιότητα, μόνο τότε γίνονται ομάδα.
Να χεις στο νου σου επίσης, πως κάποιοι ανθρώποι στο πέρασμα του χρόνου, προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους εύκολα, μπορούν να γυρίσουνε τούμπα τα πιστεύω τους. Κάποιοι αυτό το λένε εφυιία, κάποιοι άλλοι προδοσία.
Και φτάνοντας μέχρι εδώ φίλε μου, θα σου πω, ότι αυτό που έμαθα εγώ είναι πως, αγαθοσύνη είναι να πολεμάς με πρώτη προτεραιότητα στόχων να κρατάς ενωμένη την ομάδα και μετά ακολουθεί η επίτευξη όλων των υπόλοιπων στόχων.
Έαν πρέπει να πετυχαίνεις τους στόχους σου, για να μένει η ομάδα ενωμένη τότε κάτι δεν παέι καλά και ουδείς αναντικατάστατος.

[Crool]

Φίλε μου Αρμαγεδών
Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, και χάρηκα που σου άρεσε ό,τι έγραψα.
Οσο για την αγαθοσύνη που αναφέρω, εννοώ Μόνο αυτό το "κομμάτι" της που μας κάνει να δεχόμαστε
πίσω και να τους αφήνουμε με κάποιον τρόπο να κερδίσουν (πάλι) κάτι από μας, σε ευχάριστες (πάλι) για μας στιγμές,
όλους αυτούς που μόλις πριν λίγο όταν παλεύαμε μας είχαν...ξεχασμένους!!! Αποκλειστικά και μόνο αυτό το
κομμάτι της εννοώ, (αφού αυτό το κομμάτι της είναι και σχετικό με ό,τι γράφω) καθώς η Αγαθοσύνη γενικώς είναι μεγάλη αρετή και σε καμμία περίπτωση δεν θα πρότεινα την...καταπολέμησή της!

Σ` ευχαριστώ για το πέρασμα

Φίλε Παναγιώτη να σαι καλά σ` ευχαριστώ για το σχόλιο και την κρίση σου

Φωτεινή φίλη μου σ`ευχαριστώ για το πέρασμα, και τη δική μου Καλησπέρα!


Papou φίλε μου, εννοείται!!!
Αν και πιο πολύ αναφέρομαι σ` αυτούς για να τονίσω την αντίθεση της στάσης τους μεταξύ μιας κατάστασης στην οποία είχαν
να κερδίσουν, και μιας άλλης...δύσκολης, και πιο πολύ για να καυτηριάσω την δική μας αφέλεια που τους (αν) επιτρέπουμε
να οφελούνται (ξανά) από μας...
Και βέβαια αυτοί δεν είναι καθόλου...βλάκες καθώς ξέρουν πότε να "χτυπήσουν" και πότε
να γίνονται...λαγοί με άλμα...καγκουρό!!!

Σ` ευχαριστώ, να σαι καλά φίλε μου!

Φίλε μου XoLiDoXoS
σπάνια αναφέρομαι σε ό,τι γράφω στον εαυτό μου, δηλαδή σε αποκλειστική διήγηση δικών μου ιστοριών, αλλά σε πιο
γενικευμένες καταστάσεις που αφορούν πιο "μαζικές" συμπεριφορές (χωρίς βέβαια και ποτέ να τον αφήνω απ`έξω τον εαυτό μου
η να τον εξαιρώ εννοείται...).
Για να "παθαίνουμε" κάποιες καταστάσεις (όταν και όποιος τις παθαίνει) σίγουρα κάτι δεν κάνουμε...σωστά!!
Απλά σε ότι πολύ σωστά αναφέρεις να παρατηρήσω μόνο ότι στη διαδρομή της ζωής μας δεν έχουμε τη δυνατότητα επιλογής
σε όλες τις συναναστροφές μας. Κάποιες τις επιλέγουμε κι είμαστε όμορφα και με χημεία, μα κάποιες απλά τις...έχουμε
και δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα γι αυτό! Και νομίζω ότι έχει αρκετή ισχύ (δυστυχώς) και αυτό το φαινόμενο...

Σ` ευχαριστώ πολύ για το διάβασμα και το εκτενές σου σχόλιο! Να σαι καλά!

[Ιππέας]

   Είναι μεγάλη "μαγκιά"  στα δύσκολα , να τα βγάζεις πέρα μόνος σου ...
   Γίνεται δε μεγαλύτερη και γενναιόδωρη , όταν αφήνεις τους "λιποτάκτες" , έτσι χωρίς αιδώ, να γεύονται ή να νέμονται τα όποια οφέλη..

[Crool]

Γεια σου φίλε μου ipea. Είναι πως θα επιλέξει ο καθένας να συμπεριφερθεί σε ανάλογες
καταστάσεις, και τι εμπειρίες βέβαια θα αποκομίσει.
Εγώ θέλησα να υπενθυμίσω αυτές τις ήδη γνωστές σε όλους φάσεις, και οπωσδήποτε
και είναι μεγάλη μαγκιά να νικάς μόνος!
Εγώ όμως για να το κάνω πιο..."επώδυνο" μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου που περιγράφω,
προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου εκτός απο τη θέση του μαχητή και στη θέση του...λιποτάκτη!
Και η ντροπή που νιώθω είναι μεγάλη ακόμα και υποθέτοντάς το!! Οτι έχω ωφεληθεί από κάποιον πριν
του γυρίσω την πλάτη...

Και ξαναγυρίζοντας πίσω, στή μεριά του μαχητή. με ορμή στρέφω το ξίφος και στην "αγαθοσύνη" (=αφέλεια αφού στον τόπο μου η λέξη "αγαθός" χρησιμοποιείται και για τον καλό, αλλά και για τον χαζό-αφελή) από αγανάκτηση...

Ευχαριστώ για το σχόλιο!